Verbum

марне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Засыхаць, чахнуць, чэзнуць.

Сад марнее без дажджу.

2. Гібець, чахнуць (пра чалавека).

М. ад нуды.

3. Занепадаць, марна прападаць.

Марнее зямля.

|| зак. змарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

загубі́ць, -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак.

1. каго-што. Пагубіць, давесці да смерці.

З. чалавека.

З. чыё-н. жыццё (сапсаваць жыццё каму-н., зрабіць няшчасным).

2. што. Марна патраціць (разм.).

З. многа грошай.

марнатра́вец, -ра́ўца, мн. -ра́ўцы, -ра́ўцаў, м.

1. Той, хто неразумна, марна траціць што-н.

2. Пра дрэннага чалавека.

|| ж. марнатра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, мн. -і, -ра́вак.

|| прым. марнатра́ўны, -ая, -ае.

Марнатраўнае жыццё.