Тое, што і чысцілішча. /увобразнымужыв.Зараз Жывень умеў ужо разбірацца ў падзеях. Жыццё моцна памяла яго, прапусціўшы праз вялікі маральны чысцец, зняло з вачэй ружовыя акуляры і загартавала характар.Майхровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́дэкс, ‑а, м.
1. Сістэматызаваны звод законаў якой‑н. адной галіны права. Крымінальны кодэкс. Грамадзянскі кодэкс.
2.перан.; чаго або які. Сукупнасць асноўных прынцыпаў, правіл паводзін, поглядаў. Маральны кодэкс будаўніка камунізма.
3. Старадаўні рукапіс у пераплёце. Пергаментны кодэкс.
[Ад лац. codex — кніга.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́блік, ‑у, м.
Тое, што і аблічча. Воблік горада. Маральны воблік савецкага чалавека. □ Федароўскі стараўся ахапіць самыя разнастайныя праявы народнага жыцця, яго быту і духоўнай творчасці, каб перад чытачом паўстаў яскравы воблік пэўнага рэгіёна ва ўсёй яго самабытнасці.Саламевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
moral
[ˈmɔrəl]1.
adj.
мара́льны
a moral act (man) — мара́льны ўчы́нак (чалаве́к)
2.
n.
1) мара́ль f.
2) morals —
а) но́равы pl.
б) нату́ра f.
в) э́тыка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
virtuous
[ˈvɜ:rtʃuəs]
adj.
1) до́бры; мара́льны; пра́ведны
2) мара́льна чы́сты, цнатлі́вы, сумле́нны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
імара́льны
(фр. immoral, ад лац. im- = не + moralis = маральны)
тое, што і амаральны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
імаралі́зм
(ад фр. immoral, ад лац. im- = не + moralis = маральны)
тое, што і амаралізм.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
regenerate
1.[rɪˈdʒenərət]
adj.
адро́джаны
2.[rɪˈdʒenəreɪt]
v.
1) адраджа́ць
2) паляпша́ць мара́льны стан
3) адраста́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
самаадчува́нне, ‑я, н.
Агульны фізічны і маральны стан чалавека, які залежыць ад яго здароўя і настрою ў дадзены момант. [Мама] не пайшла больш ні на ток, ні ў поле: у яе было дрэннае самаадчуванне.Шамякін.[Залатарова:] — Каб зрабіць дасканалае даследаванне, бывае мала адных аб’ектыўных паказанняў. Трэба ведаць самаадчуванне хворага.Мяжэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мара́ль ’правілы, нормы паводзін людзей у адносінах паміж сабой’, ’павучальны вывад з чаго-небудзь’, ’павучанне, натацыя’ (ТСБМ, Растарг.). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 77), запазычана з рус. мовы. Аднак яшчэ ст.-бел.моральный ’маральны’ (XVII ст.) са ст.-польск.moralny. Паланізмамі з’яўляюцца бел.марал ’мараль’ (Яруш.) і мара́льнасць з польск.moralność ’тс’. Усе праз франц.moral прыйшлі з лац.moralis ’які датычыць звычак’ (SWO, 491).