амаралі́зм

(ад а- + лац. moralis = маральны)

адсутнасць маральных прынцыпаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нялёгка,

1. Прысл. да нялёгкі.

2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі маральны стан, у якім хто‑н. знаходзіцца. Не шумі ж ты, цёмны гаю, бо мне й так нялёгка. Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чы́сцец, ‑стца, м.

Тое, што і чысцілішча. / у вобразным ужыв. Зараз Жывень умеў ужо разбірацца ў падзеях. Жыццё моцна памяла яго, прапусціўшы праз вялікі маральны чысцец, зняло з вачэй ружовыя акуляры і загартавала характар. Майхровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́дэкс, ‑а, м.

1. Сістэматызаваны звод законаў якой‑н. адной галіны права. Крымінальны кодэкс. Грамадзянскі кодэкс.

2. перан.; чаго або які. Сукупнасць асноўных прынцыпаў, правіл паводзін, поглядаў. Маральны кодэкс будаўніка камунізма.

3. Старадаўні рукапіс у пераплёце. Пергаментны кодэкс.

[Ад лац. codex — кніга.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імара́льны

(фр. immoral, ад лац. im- = не + moralis = маральны)

тое, што і амаральны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

во́блік, ‑у, м.

Тое, што і аблічча. Воблік горада. Маральны воблік савецкага чалавека. □ Федароўскі стараўся ахапіць самыя разнастайныя праявы народнага жыцця, яго быту і духоўнай творчасці, каб перад чытачом паўстаў яскравы воблік пэўнага рэгіёна ва ўсёй яго самабытнасці. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

moral

[ˈmɔrəl]

1.

adj.

мара́льны

a moral act (man) — мара́льны ўчы́нак (чалаве́к)

2.

n.

1) мара́ль f.

2) morals —

а) но́равы pl.

б) нату́ра f.

в) э́тыка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

virtuous

[ˈvɜ:rtʃuəs]

adj.

1) до́бры; мара́льны; пра́ведны

2) мара́льна чы́сты, цнатлі́вы, сумле́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

імаралі́зм

(ад фр. immoral, ад лац. im- = не + moralis = маральны)

тое, што і амаралізм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імператы́ў

(лац. imperativus = загадны)

1) катэгарычнае патрабаванне, загад (напр. маральны і.);

2) лінгв. загадны лад дзеяслова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)