вітылі́га

(лац. vitiligo = лішай)

хранічнае захворванне чалавека, якое праяўляецца ва ўтварэнні на скуры бледных плям.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ге́рпес

(гр. herpes = лішай)

група інфекцыйных вірусных захворванняў, якія характарызуюцца высыпкай дробных пухіркоў на скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

струп м. мед., фізіял. Schorf m -(e)s, -e; Grind m -(e)s, -e (тс. лішай, кароста)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мікраспары́я

(ад мікра- + спора)

заразная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл, выкліканая патагеннымі грыбамі; стрыгучы лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пе́рхаўка ’шалушэнне (скуры)’ (глыб., ЛА, 3; Сл. ПЗБ). З Ίιерх, перхавы (параўн. польск. pjerch ’перхаць на галаве’, каш. рёгх ’лішай’, рус. разам, перх ’тс’). Да перхаць! (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліша́йнікі расліны ніжэйшага тыпу, якія складаюцца з грыба і водарасці, утвараючы адзін арганізм, Lichenes’ (ТСБМ; БелСЭ, 6). Навуковы тэрмін, запазычаны, відавочна, з рус. мовы. Да ліша́й, лі́ха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

псарыя́з

(н.-лац. psoriasis, ад гр. psoriao = пакутую на хваробу скуры)

хранічнае захворванне скуры, выкліканае парушэннем дзейнасці нервовай сістэмы; лускаваты лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fléchte

f -, -n

1) каса́ (з валасоў)

2) мед. ліша́й

3) бат. ліша́йнік

fréssende ~ — ваўча́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трыхафіты́я

(ад гр. thriks, -ichos = волас + phyton = расліна)

інфекцыйная грыбковая хвароба чалавека і жывёл, якая выклікаецца трыхафітонам; пашкоджвае скуру, валасы, ногці; стрыгучы лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Макрэц 1 ’мокры лішай на нагах у коней і буйной рагатай жывёлы’ (ТСБМ, ТС, Янк. 2, Мат. Гом.). Да мокры (гл.). Параўн. таксама маклі́цы (гл.). Аб суф. ‑эц гл. Сцяцко (Афікс. наз., 100–102). Сюды ж макры́ца ’тс’ (Крыў., Са сл. Дзіс.).

Макрэц, мокрэц ’гладун, Herniaria glabra L.’ (пін., петрык., стол., Бейл.), ’макрыца Stellaria media’ (ТС). Да мокры (гл.). Матывацыя: расліна расце на нізкіх мокрых месцах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)