viscid

[ˈvɪsɪd]

adj.

густы́ і вя́зкі, лі́пкі, кле́йкі; цягу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ліпу́чы ’ліпкі’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), ліпу́чый ’заразны’ (Бяльк.), ліпу́шчая хваро́ба ’тс’ (КЭС, лаг.). Да лі́пнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schléimig

a слі́зісты, лі́пкі

~er Gesélle — разм. падлі́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

clinging

[klɪŋɪŋ]

adj.

лі́пкі, ліпу́чы; учэ́пісты

clinging dress — аблі́плая суке́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лямя́к ’ліпкі, няўдалы хлеб’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Да ляме́ш 2 ’тс’. Аб суфіксе ‑як гл. Сцяцко, Афікс. наз., 146.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clammy

[ˈklæmi]

adj. -mier, -miest

хало́дны й во́гкі, во́гкі й лі́пкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лутня́ ’скрутак кары з адной лазіны або ліпкі’, ’хлусня, няпраўда’ (ТС). Да лут 1 (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 165).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Héftpflaster

n -s, - мед. лі́пкі пла́стыр, лі- пу́чая пля́стра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перадушы́ць, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., каго-што.

Падушыць усіх, многіх або ўсё, многае. Віхрам уляцяць хлопцы-малойцы ноччу ў Ліпкі, перадушаць гітлераўцаў і вызваляць нявольніка. Кавалёў. Калі б я не прачнуўся, воўк мог бы перадушыць палову статка... Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́стыр, -ру м., в разн. знач. пла́стырь;

лі́пкі п. — ли́пкий пла́стырь;

выцяжны́ п. — вытяжно́й пла́стырь;

падво́дзіць п. — мор. подводи́ть пла́стырь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)