Verbum

папаздзе́кавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; зак., з каго-чаго (разм.).

Здзекавацца доўга, неаднаразова.

Беднае хлапчанё, папаздзекаваліся з яго людзі.

по́руч, прысл.

1. Побач, поплеч.

Мы ішлі п.

2. Недалёка, паблізу.

На траве сядзелі людзі, а вазы стаялі п.

разнаста́йны, -ая, -ае.

Неаднолькавы з іншым (іншымі) па якіх-н. прыкметах.

Разнастайныя людзі.

Разнастайныя ўражанні.

|| наз. разнаста́йнасць, -і, ж.

мо́ладзь, -і, ж., зб.

Маладое пакаленне, маладыя людзі.

|| прым. мо́ладзевы, -ая, -ае і маладзёжны, -ая, -ае.

М. тэатр.

Маладзёжнае кафэ.

жа́ласлівы, -ая, -ае.

1. Схільны да жаласці, спачування, міласэрнасці.

Жаласлівыя людзі.

2. Сумны, кранальны.

Жаласлівыя песні.

|| наз. жа́ласлівасць, -і, ж.

зброд, -у, М -дзе, м., зб. (разм., пагард.).

Людзі, якія належаць да разбэшчаных, злачынных, антыграмадскіх элементаў.

Усякі з.

Фашысцкі з.

папаму́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца і папаму́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Мучыцца доўга, неаднаразова.

Папамучыліся (папамучваліся) людзі, як вёска згарэла.

прадчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Чаканне чаго-н., што павінна адбыцца, або чаго-н. невядомага.

Некаторыя людзі вераць прадчуванням.

сво́лач, -ы, мн. сво́лачы, свалачэ́й, ж. (разм., лаянк.).

1. Паганец, подлы чалавек.

2. зб. Зброд, подлыя людзі.

Развялося ўсякай сволачы.