Verbum

зычлі́вы, -ая, -ае.

Які жадае дабра другому; прыхільны, спагадны.

Зычлівыя людзі.

|| наз. зычлі́васць, -і, ж.

прахо́жы, -ая, -ае.

Які ідзе міма, праходзіць куды-н.

Прахожыя людзі.

Запытаць у прахожага (наз.).

простанаро́ддзе, -я, н., зб. (уст.).

Простыя людзі, якія належаць да непрывілеяваных класаў.

Выхадзец з простанароддзя.

бядно́та, -ы, ДМ -но́це, ж. (разм.).

1. Беднасць, галеча, убогасць.

2. зб. Бедныя людзі, жабракі.

папрыгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Прыгнуць усё, многае.

Людзі папрыгіналі галовы ад гуку сірэны.

прыма́ты, -аў, адз. -ма́т, М -ма́це, м. (спец.).

Атрад найбольш высокаарганізаваных млекакормячых (людзі, малпы і паўмалпы).

прысу́тны, -ая, -ае.

Які прысутнічае дзе-н. удадзены час.

Прысутныя людзі.

Усе прысутныя (наз.) галасавалі «за».

чэрнь¹, -і, ж., зб. (уст., зневаж.).

Просты народ, людзі, якія належалі да ніжэйшых непрывілеяваных слаёў грамадства.

зімо́вішча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца, памяшканне, дзе зімуюць або спыняюцца зімой людзі.

Спыніцца ў зімовішчы.