гарпу́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

Здабываць (лавіць) пры дапамозе гарпуна (рыбу, марскіх жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyłapywać

незак. вылоўліваць; лавіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

не́як.

1. прысл. Нейкім чынам, спосабам.

Трэба н. дабрацца дамоў.

2. прысл. Аднойчы.

Н. вясной пайшлі рыбу лавіць.

3. безас., у знач. вык., з інф. Нельга, няма як (разм.).

Дзіця н. кінуць адно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падвало́ка, ‑і, ДМ ‑лоцы, ж.

Невялікі невад. Лавіць рыбу падвалокаю. □ З песняю цягне арцель падвалокі. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лава́ць, лова́ць (1‑я ас. лава́ю) — паўд.-усх. ’лавіць’ (Янк. I, Шн., Нар. сл., Шатал., Мат. Гом.), лава́цца ’лавіцца’ (ТС). Псеўдаітэратыўная форма дзеяслова лаві́ць (гл.) паводле аналогіі да хватаць. Гл. таксама лавіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папалаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Лавіць доўга, неаднаразова; палавіць многа каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łowić

незак.

1. лавіць;

łowić ptaki — лавіць птушак;

łowić życzliwe spojrzenia — лавіць прыязныя погляды;

2. вудзіць;

łowić ryby — вудзіць рыбу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каптава́ць

(фр. capter, ад лац. captare = хапаць, лавіць)

рабіць каптаж.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Незамерзлае або ўжо расталае месца на ледзяной паверхні ракі, возера.

Конь праваліўся ў палонку.

2. Адтуліна, прасечаная ў лёдзе ракі, возера і пад.

Лавіць рыбу ў палонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рассла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; -ла́ў; -ла́ўлены; зак., каго-што (разм.).

1. Моцна расхваліць каго-, што-н.; уславіць

Р. подзвігі герояў.

2. Распусціць чуткі, плёткі пра каго-, што-н.

Р. па ўсім сяле.

|| незак. расслаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)