прала́пс

(лац. prolapsus = які выпадае)

выпаданне ўнутранага органа, напр. прамой кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Кізу́нкі — у выразе кізункі выпусціць ’выпусціць кішкі’ (Нік. Поел.). Да рус. киза ’жывот’. Суфіксацыя на ‑ункі (Сцяцко, Афікс. наз., 69). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адро́стак, ‑тка, м.

Частка чаго‑н., якая адыходзіць убок; адгалінаванне. Які куст, такі і адростак. Прыказка. // Адгалінаванне якога‑н. органа. Адростак сляпой кішкі. □ Па трэцім і чацвёртым годзе жыцця рогі лася маюць тры адросткі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуадэна́льны

(ад лац. duodeni = па дванаццаць)

анат. дванаццаціперсны; які датычыць дванаццаціперснай кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

парапракты́т

(ад пара- + гр. proktos = задні праход)

запаленне клятчаткі вакол прамой кішкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

áckern

1.

vt ара́ць

2.

vi надрыва́цца (з працы), рваць сабе́ кі́шкі [пу́за]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

appendix

[əˈpendɪks]

n., pl. -dixes, -dices

1) дада́так (да кні́гі, дакумэ́нту)

2) Anat. адро́стак сьляпо́е кі́шкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bowels [ˈbaʊəlz] n. pl.

1. кі́шкі, кішэ́чнік;

bowel cancer рак кішэ́чніка;

empty/move one’s bowels med. мець стул, апаражня́цца

2. the bowels lit. не́тры;

the bowels of the earth не́тры зямлі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кі́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Эластычная трубка — частка органаў стрававання ў чалавека, жывёлін.

Тонкая к.

2. Гумавая або брызентавая трубка для падачы вады (разм.).

Пажарная к.

◊

Кішка тонка (тонкая) у каго (разм.) — не хапае сіл, сродкаў і пад., каб зрабіць што-н.

Кішкі марш іграюць (разм., жарт.) — пра моцнае адчуванне голаду.

|| прым. кі́шачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пашлямава́ць ’пачысціць кішкі нажом’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Да па‑ і шлямаваць, якое з польск. szlamować ’тс’ < ням. schlämmen ’прамываць, ачышчаць’ < !!!сА/атт ’іл, гразь’ (SWO, 730).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)