zakisły

1. кіслы; квашаны;

2. гнілы; смуродны; смярдзючы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ква́сны ’кіслы’ (Нас., Сцяшк., Касп., Яруш., Сл. паўн.-зах., ТС). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кісля́ціна ’шэрсць, выбраная з вырабленай скуры’ (Нас.). Параўн. кислятина ’тс’ (Дабр.). Гл. кіслы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіслата́ ’хімічныя злучэнні, звычайна кіслыя на смак’ (ТСБМ), ’заквасак’ (Сл. паўн.-зах.). Да кіслы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Паса́джанка, посаджанка ’кіслы праснак з хлебнага цеста’ (ТС). Да пасаджаць, пасадзіць < саджаць (гл.). Матывацыя (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

säuerlich

a

1) кіслава́ты

2) кі́слы (пра выраз твару і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аксі́ды

(фр. oxydes, ад гр. oksys = кіслы)

злучэнні хімічных элементаў з кіслародам; вокіслы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

acid

[ˈæsɪd]

1.

n.

1) кі́сьліна f.; кі́слае рэ́чыва n.

2) Chem. кіслата́ f.

2.

adj.

1) кі́слы; сква́шаны; во́йстры

Lemon is an acid fruit — Лімон — кі́слы фрукт

2) Figur. зло́сны, во́йстры, зьдзе́клівы

an acid tongue — во́йстры язы́к

acid looks — кі́слая мі́на

3) Chem. кісло́тны; кі́слы

acid radical — кісло́тны радыка́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sour​1 [ˈsaʊə] adj.

1. кі́слы, пракі́слы;

sour pickles марынава́ныя гуркі́; пі́кулі;

smell sour аддава́ць кісля́цінай

2. пану́ры, сярдзі́ты; зло́сны, зласлі́вы; у ке́пскім настроі́;

What a sour face she has! Што за кіслы ў яе выгляд!;

Pleasure turned sour on him. Пацехі абрыдлі яму.

♦

go/turn sour кі́снуць, пракіса́ць; псавацца;

sour gra pes прытво́рнае грэ́баванне чым-н. недасяга́льным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кваслі́на ’вада, у якой рашчыняецца вотруб’е на кісель’ (Вешт.), ’абрызглае малако’ (ТС). Кантамінацыя квас (гл.) і кіслы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)