шэзло́нг, -а, мн. -і, -аў, м.

Лёгкае рассоўнае крэсла з пакатай спінкай і доўгім сядзеннем, з матэрыі, у якім адпачываюць паўлежачы.

Пляжны ш.

|| прым. шэзло́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўмя́ккі, ‑ая, ‑ае.

Не зусім мяккі. Напаўмяккае крэсла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далама́цца, ‑ломіцца; зак.

Зламацца зусім, канчаткова. Крэсла даламалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сто́лец ‘крэсла’ (Нас., Ласт., Байк. і Некр., Гарэц., ПСл), стале́ц ‘столак, услон’ (Нар. Гом.), ‘зэдлік’ (Ласт.). Ст.-бел. столецъ ‘трон, прастол; сталіца’ (1434 г.) з ст.-польск. stolec (Булыка, Лекс. запазыч., 35). Гл. таксама Кохман, Stosunki, 129. Значэнне ‘крэсла’ развілося ўжо, відаць, у беларускай пад уплывам сто́лак (гл.) або было паўторна запазычана з польск. дыял. stołec ‘крэсла (са спінкай)’; параўн. яшчэ укр. стіле́ць ‘крэсла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

armchair [ˈɑ:mtʃeə, ɑ:mˈtʃeə] n. крэ́сла, фатэ́ль;

an armchair traveller тэлевандро́ўнік, тэлепадаро́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

раскідны́, -а́я, -о́е.

1. Такі, які можна раскінуць, раскласці; раскладны.

Раскідное крэсла.

2. Прызначаны для раскідання чаго-н. (спец.).

Раскідная сеялка.

3. Які робіцца шляхам раскідання, рассейвання.

Раскідное ўнясенне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэ́сельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэсла. Крэсельная абіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кача́лка​I ж. (крэсла) Scháukelstuhl m -s, -stühle

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

то́чаны, -ая, -ае.

1. Які натачылі¹, востры.

Точаная брытва.

2. Які вытачылі.

Крэсла на точаных ножках.

3. перан. 3 правільнымі, прыгожа акрэсленымі лініямі (пра рысы твару, фігуру і пад.).

Т. профіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсе́дзець, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм. Седзячы, абмяць. Абседзець крэсла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)