цяпло́сць: ад ~ці не баля́ць ко́сці посл. пар косте́й не ло́мит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́сць ж., в разн. знач. кость;

перало́м ко́сці — перело́м ко́сти;

слано́вая к. — слоно́вая кость;

гуля́ць у ко́сці — игра́ть в ко́сти;

ску́ра ды ко́сці — ко́жа да ко́сти;

к. ад ко́сці — кость от ко́сти;

даць у ко́сці — всы́пать; дать взбу́чку;

да касце́й (прамо́кнуць, праме́рзнуць, праня́ць і да т.п.) — до косте́й (промо́кнуть, промёрзнуть, проня́ть и т.д.);

на касця́х — на костя́х;

перамыва́ць ко́сці — перемыва́ть ко́сти;

ле́гчы касцьмі́ — лечь костьми́;

уе́сціся ў ко́сці — осточерте́ть, въе́сться в печёнки;

злажы́ць ко́сці — лечь костьми́, сложи́ть го́лову;

на жыво́й ~ці мя́са нарасце́погов. на живо́й кости́ мя́со нарастёт;

адны́ ко́сці — ко́жа да ко́сти; одни́ ко́сти;

касце́й не сабра́ць — косте́й не собра́ть;

да мо́згу касце́й — до мозга́ косте́й;

язы́к без касце́й — язык без косте́й;

ко́сці па́рыць — лежа́ть в земле́;

к. у го́рле — кость в го́рле;

ад цяпло́сці не баля́ць ко́сціпосл. пар косте́й не ло́мит;

куды́ груга́н касце́й не занясе́погов. куда́ во́рон косте́й не занесёт;

па́ра касце́й не ло́міцьпосл. пар косте́й не ло́мит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пя́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пясці. Пясцевыя косці. Пясцевы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шырокакасцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае шырокія косці (пра чалавека з шырокім касцяком).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надло́м, -у, м.

1. Надламанае месца.

Н. косці.

2. перан. Рэзкае аслабленне фізічных і душэўных сіл у выніку якога-н. перажывання.

Душэўны н.

3. перан. Празмерная рэзкасць у праяўленні пачуццяў.

Сказаць з надломам у голасе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

entgräten

vt выма́ць ко́сці (з рыбы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вяртлю́г, вертлюга́, мн. вертлюгі́, вертлюго́ў, м. (спец.).

1. Рухомы канец сцегнавой косці, які ўваходзіць у чашку таза.

2. Злучальнае звяно дзвюх частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.

|| прым. вяртлю́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астэатамі́я, ‑і, ж.

Спец. Аперацыя рассячэння косці з мэтай выпраўлення яе або падаўжэння.

[Ад грэч. osteon — косць і tome — рэзанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамыць.

•••

Перамываць кветачкі (косці) — абгаворваць каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соскападо́бны сосцеви́дный, соскови́дный;

с. адро́стак скро́невай ко́сціанат. сосцеви́дный отро́сток висо́чной ко́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)