карэ́та

(польск. kareta, ад іт. carretta)

закрыты чатырохколы чатырохколавы конны экіпаж на рысорах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каўбо́й

[англ. cowboy, ад cow = карова + boy = юнак]

конны пастух у стэпах Паўн. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мамелю́к, ‑а, м.

1. Прадстаўнік ваеннафеадальнай касты ў Егіпце, заснавальнікамі якой былі рабы-чэркесы, што складалі з 13 ст. асабістую гвардыю султана.

2. Конны гвардзеец з асабістай аховы Напалеона Банапарта, набранай у час паходу на Егіпет.

[Фр. mameluk ад араб. mamelūk — нявольнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́та, -ы, ДМ -рэ́це, мн. -ы, -рэ́т, ж.

Закрыты з усіх бакоў чатырохколы конны экіпаж на рысорах.

○

Карэта хуткай дапамогі — спецыяльная аўтамашына, якая высылаецца для неадкладнай медыцынскай дапамогі.

◊

(Прыйшоўся) як вол да карэты (разм.) — пра таго, хто аказаўся ў недарэчных абставінах.

|| памянш. карэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

|| прым. карэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

maneż, ~u

м.

1. уст. манеж;

2. конны прывад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каўбо́й

(англ. cowboy, ад cow — карова + boy = хлопец)

конны пастух у стэпах заходніх штатаў ЗША.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

patrol, ~u

м. патруль; раз’езд; дазор;

patrol konny — конны раз’езд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тарэадо́р м Stíerkämpfer m -s, -, Toreadór m -s i -en, -e(n) (конны); Toréro m -(s), -s (пешы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раз’е́зд м.

1. -ду разъе́зд;

р. гасце́й — разъе́зд госте́й;

2. -да ж.-д., воен. разъе́зд;

чыгу́начны р. — железнодоро́жный разье́зд;

ко́нны р. — ко́нный разъе́зд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’е́зд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. аб’язджаць — аб’ехаць (у 1–3 знач.).

2. Месца з часовай дарогай, па якім можна аб’ехаць. Веласіпед лёгка каціўся наперад, пакідаючы ззаду пад’ёмы і спускі, масты і аб’езды. «Беларусь».

3. Уст. Конны дазор. Дзесьці недалёка залескаталі па бруку конскія падковы — ехаў аб’езд. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)