тата́каць, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і татахкаць. Прыглушана татакалі колы, потым звягліва зарыпелі тармазы — цягнік спыняўся. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слі́згацца несов.

1. скользи́ть;

ко́лы веласіпе́да ~гаюцца — колёса велосипе́да скользя́т;

2. ката́ться (на коньках и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пясо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Прылада, якая ўжывалася некалі для пасыпання пяском напісанага з мэтай прасушвання.

2. У паравозе: скрынка з пяском, які аўтаматычна высыпаецца на рэйкі, калі пачынаюць буксаваць колы (спец.).

3. Запоўненая пяском нізкая шырокая скрынка для дзіцячых гульняў.

П. ў двары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

concentric(al)

[kənˈsentrɪk]

adj.

канцэнтры́чны

concentric circles — ко́лы, акру́жнасьці, які́я ма́юць супо́льны цэ́нтар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

establishment [ɪˈstæblɪʃmənt] n.

1. заснава́нне, стварэ́нне

2. fml устано́ва

3. the Establishment звыч. derog. істэ́блішмент, пану́ючыя вярхі́, кіру́ючыя ко́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spanner [ˈspænə] n. BrE, tech. га́ечны ключ

♦

throw a spanner in the works BrE ≅ то́ркаць па́лкі ў ко́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бе́жанскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бежанцаў. Рыпучыя колы бежанскай фурманкі мелюць жарству дарогі, якая вядзе немаведама куды. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́снік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе колы, калёсы. Калеснік канчаў насаджваць спіцы, і каваль не замарудзіў з нацяжкай шыны. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

максі́м, ‑а, м.

Станковы кулямёт асобай канструкцыі. Ззаду за намі ідуць кулямётчыкі і па бруку ляскочуць жалезныя колы «максімаў». Галавач.

[Англ. maxim ад імя амерыканскага вынаходніка-інжынера Хайрэма Максіма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паскры́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Скрыпець, скрыпяць злёгку, час ад часу. Тарахцела брычка, паскрыпвалі колы, падкідала ў калдобінах, трэсла. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)