Паўня́ ’поўдзень’ (гродз., Сл. ПЗБ). З паўдня < прасл. polъ‑сіьпе. Пра выпадзенне ‑д‑ гл. Карскі, 1, 352.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перажырдну́ць ’перайсці ўброд’ (докш., Сл. ПЗБ). Да перажэрг͇аць (гл.). Аб мене г͇ > д гл. Карскі, 1, 370.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ладыкы (царк.) ’архірэі’ (Булг.). Аб адпадзенні пачатковага ув) гл. Карскі, 1, 336–337. Да уладыка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лякра́з ’якраз’ (стол., Нар. лекс.). Да як і раз (гл.). Аб мене й‑ > лʼ‑ гл. Карскі (1, 303).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ліна́ць ’мяняць поўсць, шэрсць, пер’е’ (Нас.). Да ліня́ць (гл.). Аб мене нʼ > н гл. Карскі, 1, 322–323.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Месь, мі͡эсь (ж. р.) ’месца’ (асіп., Буз.). Да ме́сца (гл.). Аб мене сʼцʼ > сʼ гл. Карскі, 1, 356.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́жына ’муха’ (трак., Сл. ПЗБ). З му́шына < муха (гл.). Аб мене ш > ж гл. Карскі, 1, 385–386.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мулява́ць ’маляваць алейнымі фарбамі’ (Мал., Шат.). Да малява́ць (гл.). Аб мене а > у гл. Карскі, 1, 112–113.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плы́шка ’плашка’ (саліг., Нар. словатв.). Да плашка, плахай плахай (гл.). Аб мене а > ы гл. Карскі, 1, 102.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́хці ’смярдзець’ (раг., Сл. ПЗБ). Да пах (гл.). Аб суфіксе ‑ці (замест ‑ны) гл. Карскі 2-3, 276–279.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)