некороно́ванный некаранава́ны;

некороно́ванный коро́ль ирон. некаранава́ны каро́ль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́куп, -у, м.

У некаторых картачных гульнях: карты, якія атрымліваюць у дадатак да здадзеных.

Казырны кароль у прыкупе.

|| прым. прыкупны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Érlkönig

m -s міф. лясны́ цар, каро́ль-лесаві́к, каро́ль э́льфаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

остго́ты, ‑аў.

Усходняя частка германскага племені готаў. Кароль остготаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мар’я́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мар’яжа. Мар’яжны кароль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

king

[kɪŋ]

n.

1) каро́ль караля́ m.

2) улада́р -а́ m.

3) магна́т -а, каро́ль m.

a steel king — каро́ль ста́лі

4) каро́ль (у ка́ртах, шахма́тах)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рыга ’князь, ’начальнік’, ’ваявода’ (Гарб.), ст.-руск. рига ’кароль’. З грэч. ῥήγας ’кароль’ ад лац. rex, regis ’тс’ (Фасмер, 3, 481).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мана́рх, ‑а, м.

Асоба, якая ўзначальвае манархію (цар, кароль, імператар, шах, султан і інш.).

[Грэч. monarchos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

König

m -s, -e

1) каро́ль, цар, правады́р

2) перан. перамо́жца, каро́ль

3) спарт. каро́ль

die Héiligen drei ~e — Вадо́хрышча, Тры Каралі́ (царкоўнае свята)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

magnate [ˈmægneɪt] n. магна́т;

an oil/a steel magnate на́фтавы/сталёвы каро́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)