запусці́цца, ‑пусціцца; зак.

Перастаць даіцца перад ацёлам. Карова запусцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздаі́цца, ‑доіцца; зак.

Пачаць даваць больш малака. Карова раздаілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маладо́йны, ‑ая, ‑ае.

Які дае мала малака; малаўдойны. Маладойная карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўбо́й

[англ. cowboy, ад cow = карова + boy = юнак]

конны пастух у стэпах Паўн. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

in calf, with calf

це́льная каро́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лаба́ты, -ая, -ае (разм.).

1. Бязрогі, які не мае рог.

Лабатая карова.

2. Тое, што і лабасты.

3. перан. Круглы, высокі, падобны на лоб.

Л. ўзгорак.

|| наз. лаба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

первотёлка ж., с.-х. каро́ва з пе́ршым цялём, пярша́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддаі́цца, ‑доіцца; зак.

Перастаць даіцца, даваць малако (перад ацёлам). Карова аддаілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́лаўка, ‑і, ДМ ялаўцы; Р мн. ялавак; ж.

1. Ялавая карова. Чорная карова-ялаўка насілася берагам, як ашалелая. Пташнікаў.

2. Спец. Скура каровы, якой больш за паўтара года; выраб з такой скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздо́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны, пастаўлены на раздой. Раздойны статак кароў. Раздойная карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)