раздо́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны, пастаўлены на раздой. Раздойны статак кароў. Раздойная карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́лавы, -ая, -ае.

1. Пра самак сельскагаспадарчых жывёл: бясплодны, неаплоднены.

Ялавая карова.

2. Пра скуру і вырабы з яе; са скуры маладой каровы.

Ялавыя боты.

|| наз. я́лавасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Schecke

f -, -n рабы́ [пярэ́сты] конь, раба́я [пярэ́стая] каро́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пярша́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Карова першага цялення; першацёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kuh

f -, Kühe каро́ва

éine mílchende [mélkende] ~ — до́йная каро́ва

éine trágende ~ — це́льная каро́ва

◊ der ~ das Kalb ábfragen — заму́чыць каго́-н. пыта́ннямі [ро́спытам]

da müsste ja die ~ láchen — ≅ кура́м на смех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

малаўдо́йны, ‑ая, ‑ае.

З невялікім удоем, які дае мала малака. Малаўдойная карова. Малаўдойны статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўбо́й

[англ. cowboy, ад cow = карова + boy = юнак]

конны пастух у стэпах Паўн. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

першацёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Карова, якая целіцца або ацялілася ўпершыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прарыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Абазвацца рыканнем.

2. Рыкаць некаторы час. Карова прарыкала ўвесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бада́цца, ‑аецца; незак.

1. Быць бадлівым, мець прывычку бадаць. Асцярожна, гэта карова бадаецца.

2. Бадаць адзін аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)