Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГЕ́НРЫК ВАЛЕ́ЗЫ,
Генрых III Валуа (19.9.1551, г. Фантэнбло, Францыя — 2.8.1589), кароль польскі і вял. князь літоўскі [1574], кароль Францыі [з 1574]. Гл. ў арт.Генрых (франц.каралі).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Korálle
f -, -n кара́л; часцей pl кара́лавыя па́церкі, кара́лі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
заступі́цца, ‑ступлюся, ‑ступішся, ‑ступіцца; зак., закаго-што і без дап.
Стаць на абарону каго‑, чаго‑н. Петражыцкага не каралі. Заступіўся Сямён Калінавіч.Пташнікаў.— [Булай] заўсёды заступіцца, дапаможа, калі хто са сваіх рабочых трапіць у бяду.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заглядзе́нне, ‑я, н.
Разм. Пра што‑н. прыгожае, такое, чым можна залюбавацца. — Гэта вішні мае зацвілі. Ну, верыце, заглядзенне адно! Адцвілі, а завязі на кожнай галінцы, нібы каралі хто нанізаў.Жычка.
•••
На заглядзенне — так, што можна залюбавацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
paciorek
м.
1. пацерка, пацерачка;
2. ~ki мн. пацеркі; каралі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Кара́л, рус.коралл, королёк (па аналогіі з король). Запазычанне праз польск.koral, koralik з італ.corallo (лац.coralium). Форма мн. л. каралі, кралі (Гарэц., Др.-Падб., Яруш.) з польск.korale (Бернекер, 567; Фасмер, 2, 322, 365).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Hálsband
n -(e)s, -bänder
1) ашы́йнік
2) кара́лі, па́церкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Кра́лі ’бусы’ (Нас., Касп., Сл. паўн.-зах., Бяльк., Нік. Очерки, Мядзв., Мат. Маг., Юрч.). Ст.-бел.корали, карали ’каралі’ (з 1578 г.). Запазычанне з польск.korale ’тс’ (Булыка, Запазыч., 171). Форма кралі, магчыма, пад уплывам краля (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кара́л, ‑а, м.
1. Марская нерухомая жывёліна, якая жыве калоніямі на скалах; род паліпаў.
2. Вапнавае адкладанне некаторых відаў гэтых жывёл — чырвоны, ружовы або белы камень, які пасля адпаведнай апрацоўкі выкарыстоўваецца як упрыгожанне. Маніста з каралаў.// Само ўпрыгожанне з такога каменю; каралі.
[Грэч. korallion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)