адо́граф, ‑а, м.

Электранавігацыйны прыбор, які аўтаматычна прачэрчвае на карце шлях, што праходзіць карабель.

[Грэч. (h)odos — дарога і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фла́гманскі Flagg-; марск фла́гманскі карабе́ль гл флагман

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кара́блік, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да карабель.

2. Самаробная дзіцячая цацка з паперы, кары дрэва і інш., па форме падобная на карабель. Пускаць караблікі. □ Марат сядзеў у сваім любімым кутку на канапе і.. старанна майстраваў ножыкам караблік. Пятніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браняно́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

1. Вялікі браніраваны ваенны карабель з магутнай артылерыяй на борце (гіст.).

2. Млекакормячая жывёліна сямейства непаўназубых, пакрытая панцырам з акасцянелых скураных шчыткоў, якая жыве ў Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Су́дна ’плавальны сродак’, ’вядро’ (ТСБМ), судно́ ’пасудзіна’ (Нас., Сл. ПЗБ, Ян., Мат. Гом., Касп., Бяльк.), ’карабель’ (Сл. ПЗБ), ’вымя ў каровы’ (віц., Жыв. св.), ст.-бел. судно ’лодка, карабель’ (XV ст., КГС). Рус. су́дно ’судна; пасудзіна’, смал. ’вымя ў каровы’, ст.-рус. судьно ’судна; лодка’. Дэрыват з суф. ‑н‑ ад суд (гл. суды). Фасмер (3, 796) слова ў значэнні ’судна, лодка’ параўноўвае з франц. vaisseau ’карабель’ ад лац. vasscellum ’маленькая пасудзіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ракетано́сец, ‑носца, м.

Баявы карабель або самалёт з ракетнай зброяй. // Разм. Самаходная ўстаноўка для ракет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракетано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ракетаносца; які мае на ўзбраенні ракеты. Ракетаносны карабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́тар², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікае вяслярнае або самаходнае судна для транспартных, спартыўных і прамысловых мэт.

К. на падводных крылах.

2. Малы ваенны карабель спецыяльнага або дапаможнага прызначэння.

Тарпедны к.

|| прым. ка́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зафрахтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Наняць судна для перавозкі грузу. Зафрахтаваць карабель на навігацыйны сезон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трые́ра, ‑ы, ж.

У Старажытнай Грэцыі — ваенны карабель з трыма радамі вёсел, размешчаных адно над другім.

[Грэч. triērēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)