вы́пучыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Стаць выпуклым, уздуцца; выпнуцца. Выпучылася кара на дрэве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scourge [skɜ:dʒ] n.

1. ка́ра, бяда́, няшча́сце, напа́сць;

the scourge of war бяда́, вы́кліканая вайно́ю;

the divine scourge бо́жая ка́ра

2. fml бізу́н, пу́га

♦

the white scourge туберкулёз, сухо́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паадлу́плівацца, ‑аецца; зак.

Разм. Адлупіцца ў многіх месцах — пра ўсё, многае. Кара на бярозах паадлуплівалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўко́мія, ‑і, ж.

Паўднёвае гутаперчаноснае дрэва сямейства эўкоміевых, кара якога выкарыстоўваецца для вырабу лекавых прэпаратаў.

[Ад грэч. eükonos — з густым лісцем.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

garbówka

ж. спец. дубовая кара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kaźń

ж.

1. уст. пакаранне смерцю, смяротная кара;

2. уст. пакута, мука, кара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Érdkruste

f - зямна́я кара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Érdrinde

f - зямна́я кара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Peruvian bark

хі́нная кара́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

немезі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Багіня кары, помсты ў старажытнай грэчаскай міфалогіі. // перан. Адплата, кара, помста.

[Грэч. Némesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)