Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
к. ф.-м. н. (кандыдат фізіка-матэматычных навук) Doktor der physischen und mathematischen Wissenschaften (≅ Dr. sc. nat.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Fähnrich
m -s, -e вайск. фе́нрых (выпускнік кадэцкага корпуса, кандыдат у афіцэры – Германія)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ánwärter
m -s, - (auf A, zuD) кандыда́т, прэтэндэ́нт (на пасаду, на што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
contender
[kənˈtendər]
n.
1) удзе́льнік спабо́рніцтва, супе́рнік -а m.
2) кандыда́т на стано́вішча ці паса́ду, спабо́рнік -а m
3) дыспута́нт -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
upatrzony
upatrzon|y
вызначаны;
~y kandydat — вызначаны кандыдат;
polować na ~ego — паляваць на высачанага звера
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Aspiránt
m -en, -en
1) аспіра́нт
2) кандыда́т, прэтэндэ́нт
3) навучэ́нец (сярэдняй спецыяльнай навучальнай установы ў ФРГ)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Нядо́шлы ’кволы, слабы, хваравіты’ (стаўб., З нар. сл., Крыў., Дзіс.), недо́шлы ’тс’ (Сл. ПЗБ, ТС), нядо́шлы, нідэшлы ’тс’ (дзярж., Нар. сл.), няду́шлы ’тс’ (Мат. Гом.), нядэшлы ’благі, мізэрны’ (Сцяшк. Сл.). Зыходнае значэнне, відаць, у беласт.нэдо́шлы ’які хацеў стаць кім-небудзь, але не стаў’ (Сл. ПЗБ), што, паводле аўтараў слоўніка, з польск.niedoszły ’былы кандыдат на якое-небудзь месца’; аднак для большасці формаў нельга выключыць самастойнае развіццё ад не дайсці адно са значэнняў дайсці ’памерці, зачахнуць’, г. зн. ’той, хто блізкі да смерці, але яшчэ не дайшоў да яе’, параўн. недо́йда ’дахадзяга’ (Сл. ПЗБ), магчымы ўплыў прыметніка до́хлы (гл. дохнуць) ці дзеяпрыметніка ад няду́жыць ’хварэць’ (гл. нядуга).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
aspirant
[ˈæspərənt]1.
n.
кандыда́т -а m.; прэтэндэ́нт -а m., прэтэндэ́нтка f.
aspirants for the office of mayor — прэтэндэ́нты на паса́ду мэ́ра
2.
adj.
які́ імкне́цца да чаго́, прэтэнду́е на што
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
наву́ка, ‑і, ДМ ‑вуцы, ж.
1. Сістэма ведаў аб заканамернасцях развіцця прыроды, грамадства, мыслення і спосабах уздзеяння на навакольны свет. Савецкая навука.// Работа ў той ці іншай галіне ведаў як прафесія. Займацца навукай.
2. Асобная галіна гэтых ведаў. Астраномія — навука аб нябесных целах. Гуманітарныя навукі. Матэматычныя навукі.// Напрамак у якой‑н. галіне ведаў, які называецца па імені заснавальніка.
3.толькіадз. Навыкі, веды, якія чалавек атрымлівае ў выніку свайго навучання або жыццёвага вопыту. [Дзед Сымон:] — Не, браце, кожная справа патрабуе розуму, навукі. Ізноў жа, каб хаценне, бо любая справа патрабуе, каб яе любілі.Лынькоў.Купіць касу — о, гэта штука! Яшчэ больш важная навука — Умець дагнаць касу да ладу І даць ёй выклепку, асаду.Колас.
4.толькіадз. Павучанне, настаўленне: урок. [Якаў:] — Будзеш служыць мне. Усё глупства выкінь з галавы. Глядзі! .. [Грэчка:] — Што ты, што ты, Якаў! Цяпер я навучаны. Буду помніць навуку гэту доўга...Мележ.
5.толькіадз.Разм. Навучанне, вучоба. Да ўсяго быў [Янка] здатны, як да работы, так і да навукі.Якімовіч.Нялёгка давалася Карпу навука, і Варановіч дзівіўся яго ўпартай настойлівасці і неверагоднай уседлівасці.Дуброўскі.
•••
Дакладныя навукі — навукі, заснаваныя на матэматыцы.
Доктар навукгл. доктар.
Кандыдат навукгл.кандыдат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)