цвярдыня́

1. Гравійная гара (Слаўг.).

2. Каменная гара (Лях. Кап.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

стэ́ла

(лац. stela, ад гр. stele = слуп)

вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (мемарыяльная, надмагільная) з надпісам або рэльефнымі выявамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Máuer

f -, -n

1) мур, (каме́нная, цагля́ная) агаро́джа

2) перан. апо́ра, надзе́йная абаро́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скляпе́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скляпення (у 1 знач.); які мае форму скляпення, утварае скляпенне. Старажытны дом нумар адзін на Краснай плошчы. Нізкая скляпеністая столь, каменная падлога, стрэльчатыя вокны. Сяргейчык. Максім памятаў і вялікія скляпеністыя падвалы пад гэтымі мурамі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брэква́тэр

(англ. breakwater, ад break = разбіваць + water = вада)

каменная загарода для абароны марской гавані ад хваль, хвалярэз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аркбута́н

(фр. arc-boutant)

знешняя апорная каменная арка, што перадае распор скляпення ад сцяны да апорнага слупа (контрфорса).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

І́гаць ’медная ступка’ (Інстр. I). Рус. тамб., смал. и́готь ’ступа, ступка’, смал. и́готка ’маленькая ступа, ступка’. Ст.-рус. иготь, игота, иготья ’металічная ці каменная ступка, ручная ступа’ з с.-грэч. ἰγδί(ον). Бернекер, 1, 421; Праабражэнскі, 1, 264; Фасмер, 2, 116.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мето́п, мето́па

(гр. metope)

архіт. прамавугольная каменная пліта, аздобленая рэльефамі або жывапісам, паміж двума трыгліфамі ў фрызе дарычнага ордэра 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апо́ка Камень, скала каменная (Нас. АУ); вапнавы камень (Слаўг.).

□ г. Апочка Велікалуцкай вобл. РСФСР.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Мама́й ’дужы, здаровы, але неразумны’ (Янк. 3.). Укр., рус. дан. мама́й ’каменная баба ў стэпе’, славац. mamaj ’дурны, боўдзіла’. З тат. Mamai ’страшыдла, якім палохаюць дзяцей’ (Фасмер, 2, 565). Параўн. таксама ст.-цюрк. mama ’бык, які знаходзіцца ў цэнтры тока ў час малацьбы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)