schéiten

vt

Holz ~ — кало́ць дро́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пікі́раваць

(фр. piquer = літар. калоць)

зніжацца амаль вертыкальна і на вялікай хуткасці (пра самалёт).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

Біць ілбом, калоць рагамі (пра жывёл).

|| зак. забада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| аднакр. бадану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і бадну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bóść

незак. басці; бароць; бадаць; калоць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábschlachten

vt рэ́заць, забіва́ць, кало́ць (жывёлу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́латы I

1. прич. ко́лотый; ре́занный; см. кало́ць I 1;

2. прил. ко́лотый;

~тая ра́на — ко́лотая ра́на

ко́латы II

1. прич. ко́лотый; ру́бленный; см. кало́ць II;

2. прил. ко́лотый;

к. цу́кар — ко́лотый са́хар

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́грить несов.

1. ба́грыць, буса́чыць;

2. рыб. кало́ць во́сцямі, выця́гваць во́сцямі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обка́лывать​II несов. (вокруг — иглой и т. п.) абко́лваць; (искалывать) кало́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стрека́ть​I несов. (обжигать чем-л. жгучим), прост. пячы́; (колоть) кало́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кало́цца ​1, калюся, колешся, колецца; незак.

1. Мець здольнасць калоць (у 1 знач.). Пакоша ўжо не колецца, — бяскрайнюю раўніну.. накрыла светла-зялёная мяккасць атавы. Брыль. // Датыкаючыся да каго‑, чаго‑н., выклікаць боль (пра што‑н. вострае, калючае). Сямён шчакой прыхінаецца да.. [Машынай] шчакі, — колецца, бо даўно не галіўся. Мележ.

2. Ваюючы, б’ючыся, наносіць адзін аднаму раны вострай зброяй. А людзі? Яшчэ не пакінулі біцца, Калоцца, рэзацца... Куляшоў.

3. Разм. Бадацца; мець звычку калоць рагамі. Бык колецца.

•••

І хочацца і колецца гл. хацецца.

кало́цца ​2, колецца; незак.

1. Паддавацца колцы; расшчапляцца, драбніцца. Калі не колецца палена, то ў яго ўбіваюць клін.

2. Зал. да калоць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)