усе́яць, усе́ю, усе́еш, усе́е; усе́й; усе́яны; зак., што.

1. Заняць пасевамі (вялікую плошчу).

У. увесь участак.

2. Пакрыць мноствам каго-, чаго-н.

Зоркі ўсеялі неба.

Рыбакі ўсеялі ўсё возера (перан.).

|| незак. усе́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зоркападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму зоркі (у 2 знач.). Зоркападобныя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыа́стр

(ад перы- + гр. astron = зорка)

астр. бліжэйшы да галоўнай зоркі пункт арбіты зоркі-спадарожніка (проціл. апаастр).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эрупты́ўны

(лац. eruptus)

вывержаны, вулканічнага паходжання;

э-ыя зоркі — пераменныя зоркі, змена бляску якіх носіць характар успышак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Анцы́пар ’д’ябал’ (Касп.). Магчыма, кантамінацыя анціхрыст (гл. антыхрыст), люцыпар (Люцыфер), Анісіфар (Онисифоръ — Успенскі, Труды знак., 5, 487), а магчыма, і назвы зоркі на захадзе Antifer, улічваючы, што Люцыфер — старая назва Венеры (ССРЛЯ), назва зоркі тлумачыцца як лац. слова паводле ўзору Люцыфер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зо́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зоркі (у 1 знач.). Зоркавае скапленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Маргалі́, зэльв. маргале́ ’мітусенне, «зоркі» ў вачах’ (Жыв. сл.). Да марга́ць ’міргаюць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апаа́стр

(ад апа- + гр. astron = зорка)

астр. самы аддалены ад галоўнай зоркі пункт арбіты зоркі-спадарожніка (параўн. перыастр).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

starlight [ˈstɑ:laɪt] n. святло́ зо́рак;

He walked home by starlight. Ён ішоў дамоў, а над галавою – зоркі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ме́ркнуць, -ну, -неш, -не; ме́ркнуў, -нула і мерк, -кла; -ні; незак.

1. Траціць паступова яснасць, бляск; цямнець.

Зоркі меркнуць.

2. перан. Траціць сілу, славу, значэнне.

Слава меркне.

|| зак. паме́ркнуць, -ну, -неш, -не; паме́ркнуў, -нула і паме́рк, -кла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)