zdewastować

зак. спустошыць, знішчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

истреби́ть сов. зні́шчыць, мног. пазнішча́ць, вы́нішчыць; (погубить — ещё) загубі́ць; (вывести — ещё) вы́весці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уничто́жить сов. зні́шчыць, мног. пазнішча́ць, разг. знішто́жыць, мног. пазніштажа́ць; (истребить — ещё) вы́нішчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

удушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак.

1. каго (што). Павесіць (разм.).

2. каго (што). Забіць, сціснуўшы горла, задушыць (разм.).

3. перан., каго-што. Задушыць, знішчыць.

Свабоды не ў.

|| наз. удушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абеззара́зіць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; зак., каго-што.

Знішчыць чым‑н. хваробныя мікробы, дэзінфіцыраваць. Абеззаразіць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., каго.

Знішчыць, вынішчыць атрутай у якой‑н. колькасці. Натруціць грызуноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спало́ць, спалю, сполеш, споле; зак., што.

1. Знішчыць полівам (пра пустазелле).

2. Прапалоць пэўную плошчу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязло́мны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі ўстойлівы, моцны.

Н. народ.

2. перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах; які выражае цвёрдасць, стойкасць.

Нязломная вера ў перамогу.

|| наз. нязло́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Істра́ціць ’загубіць’ у кантэксце: «баба не любіла дзѣта,… и хотѣла, кабъ яго страціць» (мін., Шн., 2, 219). Рус. дыял. истра́тить ’загубіць, знішчыць’; параўн. смал.: «Мачеха дитенка истратила» (СРНГ). Працягвае ст.-рус. истратити ’загубіць, знішчыць’ ці ўтворана ад страціць (гл.) з прыстаўным і‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зно́даць ’сапсаваць, знішчыць’ (мядз., Нар. словатв.). Ад нодаць ’псаваць’ (Касп.). Параўн. занодаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)