ábgegriffen

a

1) збузава́ны, паша́рпаны, сцёрты, зно́шаны

2) бана́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

*Ашкабу́рак, ошкабу́рок ’абносак, зношаны абутак’ (КСТ). Звязана з шкабуртина ’шматок, кусок чаго-небудзь’ (палес., Лысенка, СПГ), шкабурацінка ’скарынка хлеба’ (лельч., Вешт. дыс.). Гл. шкабурацінка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

moth-eaten

[ˈmɔӨ,i:tən]

adj.

пае́дзены мо́льлю; вы́нашаны, зно́шаны; (пра во́пратку) стары́; нямо́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dowdy

[ˈdaʊdi]

1.

adj.

неаха́йна апра́нуты; зно́шаны

2.

n.

неаха́йна апра́нутая жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áusgetreten

a

1) стапта́ны, зно́шаны (аб абутку)

2) пракла́дзены, пратапта́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

worn-out [ˌwɔ:nˈaʊt] adj.

1. зно́шаны; пано́шаны, пацёрты;

worn-out carpets пацёртыя дываны́;

a worn-out joke неарыгіна́льны жарт

2. сто́млены; зму́чаны; змардава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ábgenutzt

a

1) зно́шаны (пра вопратку)

2) тэх. які́ падда́ўся зно́су

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

battered [ˈbætəd] adj.

1. разбі́ты; зно́шаны, пано́шаны;

a battered old car стара́я разбі́тая машы́на

2. : a battered baby syndrome сіндро́м жо́рсткіх адно́сін да дзяце́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

иста́сканный разг.

1. зно́шаны; зано́шаны; зацяга́ны; патрапа́ны;

2. перен. (изнурённый) змардава́ны, змо́раны, знясі́лены;

иста́сканный вид змардава́ны (знясі́лены) вы́гляд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Апо́рак ’стары бот з адрэзанай халявай’ (БРС). Значэнне ’нікчэмны чалавек’, зафіксаванае ў Дукоры (Жд.), — перанос асноўнага, пашыранага паўсюдна; параўн. ’зношаны абутак’ (Янк. Мат.), ’абутак з лыка’ (Інстр. I). Рус. опорок ’стары зношаны абутак’, ’распораты з бакоў стары бот’, ніз вопраткі, падкладка, футра, з якога спораты верх’, опорыш ’апорак’, а таксама ’халява, споратая з бота’; укр. дыял. опорки ’апоркі’. Славен. opǫ̑rek ’аборка; ануча на боце, да якой прымацоўваецца спражка ці шнурок’, — хутчэй за ўсё аўтаномная паралельная форма. Ад апароць (< опороти) ’распароць’ з суфіксам ‑ак (‑ъкъ): ’апораты бот’ (Сцяц., Нар., 153–154).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)