вечарэ́ць, ‑эе; безас. незак.

Блізіцца к вечару. Ужо вечарэла. З Нёмана пацягнула цёплым струменем вільгаці. Пестрак. На дварэ вечарэла, і ў пакоі быў ужо змрок. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полумра́к м. пры́цемак, -мку м., мн. нет, паўце́мра, -ры ж., мн. нет; (сумрак) змрок, -ку м., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вечары́на ’вечар як частка сутак’ (Янк. II), вече̂ри́на ’вячэрні час’ (Нас. Доп.), укр. вечори́на ’вечар’, рус. алан., смал., варон. вечери́на ’вячэрні час, змрок, прыцемак’, пск., наўг. вечери́нка ’тс’, макед. вечерина ’вячэрні змрок, час пад вечар’, балг. вече́рина ’вечар’. Утварэнне ад večer‑ і суф. ‑in‑a, які надае значэнне часткі азначальнай асновы. Ва ўсх.-маг. вічарі́на ’вечар’ суф. ‑ін‑а з’яўляецца павелічальным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schúmmer

m -s, -, ~stunde

f -, -n (паў)змро́к, змярка́нне, суто́нне, пры́цемак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вечаро́вы, ‑ая, ‑ае.

Такі, які бывае вечарам; вячэрні. Вечаровы змрок. Вечаровая цішыня. □ Бывала, у летнія вечары, як толькі клаліся змрокі, сяло пачынала жыць другім, вечаровым жыццём. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nightfall

[ˈnaɪtfɔl]

n.

зьмярка́ньне n., пры́цемак -ку m., змрок -у m., надыхо́д но́чы

before nightfall — за́відна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бяле́цца, ‑еецца; незак.

Разм. Тое, што і бялець (у 2 знач.). Апошняе праменне шпарка канала, запаноўваў змрок, але ў ім вельмі выразна бялеліся новыя бярвенні, устаўленыя ў старыя млынавыя сцены. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dusk

[dʌsk]

n.

1) зьмярка́ньне n., змрок -у m.; су́танкі pl. only, суто́ньне n.

2) змро́чнасьць, пану́расьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гусці́цца, ‑ціцца; незак.

Разм.

1. Густа расці, разрастацца. У агародчыку перад вокнамі чарнела вяргіня і гусцілася каля сцяны і плоту мята. Чорны.

2. Згушчацца, станавіцца непраглядным. Змрок гусціўся. Хмары гусціліся на небасхіле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., каго-што.

Разм. Засланіць, загарадзіць чым‑н. Нахіліць твар рукамі. □ Змрок, нібы аканіцамі, захіліў вокны, у хаце зрабілася цёмна. Чарот. [Жанчына] рухава ўстала, сваёй постаццю захіліла акно. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)