unstable [ʌnˈsteɪbl] adj.

1. няўсто́йлівы;

an unstable equilibrium няўсто́йлівая раўнава́га

2. непастая́нны, зме́нлівы; непрадказа́льны;

unstable peace нетрыва́лы мір;

an unstable climate няўсто́йлівы клі́мат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wídrig

a

1) брды́кі, агі́дны

2) сустрэ́чны (вецер)

3) зме́нлівы (пра лёс)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niestały

зменлівы;

być ~m w miłości (uczuciach) — быць зменлівым у каханні (пачуццях)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

варыко́нд

[англ. varicond, ад vari(able) = зменлівы + cond(enser) = кандэнсатар]

кандэнсатар з рэзка выражанай нелінейнай залежнасцю ёмістасці ад прыкладзенага электрычнага напружання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вары́стар

[англ. varistor, ад vari(able) = зменлівы + (resi)stor = супраціўленне]

паўправадніковы рэзістар, электрычнае супраціўленне якога нелінейна мяняецца ў залежнасці ад напружання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

variable​2 [ˈveəriəbl] adj.

1. пераме́нлівы, зме́нлівы;

variable weather няўсто́йлівае надво́р’е;

His mood is variable. Яго настрой часта мяняецца.

2. пераме́нны (пра велічыню, зорку, вецер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няста́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не дасягнуў сталасці, поўнага развіцця. Па гэтых сваіх слязах.. [Чыжык] раптам адчуў, якое ён усё ж, па сутнасці, яшчэ дзіця, яшчэ юнак, яшчэ нясталы чалавек, яшчэ падлетак. Лупсякоў.

2. Несур’ёзны, легкадумны. Нясталыя паводзіны. □ [Люба:] — Дык што.. [муж] нясталы чалавек? Пстрыкун? Бесклапотны матыль? Франт? Чорны.

3. Няўстойлівы ў сваіх поглядах, схільнасцях, зменлівы, непастаянны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСТРАФІЛІ́Т

(ад астра... + грэч. phyllon ліст),

пародаўтваральны мінерал, тытанацырконасілікат (K, Na)3 (Mn, Fe)7 Ti2 (O, OH, F)7 [Si4O12]2. Састаў зменлівы. Прымесі барыю, магнію і інш. Крышталізуецца ў трыкліннай сінганіі. Крышталі пласціністыя, ігольчастыя, агрэгаты зблытанавалакністыя. Колер залаціста-буры, бронзава-жоўты. Бляск бронзавы. Цв. 2—3. Шчыльн. 3,3—3,4 г/см³. Крохкі. Характэрны мінерал нефелінавых сіенітаў і іх пегматытаў.

т. 2, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пры́відны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца прывідам. Прывідны вобраз. Прывідны малюнак. // Няясны, невыразны; зменлівы. Сыры асфальт агні рэклам адсвечваў І прывідныя цені мокрых дрэў. Лойка. Ён [месяц] столькі срэбных водсветаў раскінуў, Што аж да дня іх прывідны агонь Перасыпала хваля хвалі сіняй, Як нейкі скарб, з далоні на далонь. Танк.

2. Які існуе ва ўяўленні; нерэальны. Прывіднае шчасце. Прывідныя надзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуллі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Вясёлы, жартаўлівы. Гуллівы настрой. □ Голас у .. [Аксаны] чысты, лёгкі, і песня гэткая ж лёгкая і гуллівая, як бліскучыя чорныя яе вочы. Галавач.

2. Ахвочы пагуляць; гарэзлівы, шустры. Гуллівае дзіця. Гуллівая вавёрка. □ Мігатліва бліскацелі трапяткія крылачкі гуллівых стракоз. Пестрак. // перан. Рухавы, зменлівы. [Жыта] то калышацца вясёлымі гуллівымі хвалямі, то нікне шэрымі каласамі ў нейкай задуме. Дуброўскі. Зіму змыюць паводкі гуллівыя. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)