сашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

1. Злучыць, змацаваць трубамі.

2. Сапсаваць частым зашрубоўваннем і расшрубоўваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Звесці для злучкі; злучыць (пра жывёл). Спараваць зубра з каровай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Спец. Зварыць, злучыць шляхам зваркі вялікую колькасць чаго‑н. Назварваць труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Счапіўшы, злучыць у адно цэлае значную колькасць чаго‑н. Насчэпліваць вагонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Сшываючы, злучыць у адно цэлае пэўную або вялікую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

1. Знізаць, звязаць.

З. стаеннікаў.

2. перан. Злучыць, звязаць.

Ходзяць, нібы чорт іх злыгаў.

|| незак. злы́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. злы́гванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зашпілі́ць, -ілю́, -і́ліш, -і́ліць; -і́лены; зак., што.

Злучыць, змацаваць (краі адзення і пад.) пры дапамозе шпілек, кнопак або гузікаў, якія прасоўваюцца ў петлі.

З. пінжак.

|| незак. зашпі́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

саткну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Злучыць, змацаваць канцы, краі чаго‑н. Саткнуць канцы провада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zetknąć

зак.

1. сутыкнуць;

2. злучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

счапі́ць, счаплю́, счэ́піш, счэ́піць; счэ́плены; зак., што.

1. Злучыць, прымацаваўшы адно да аднаго, зачапіўшы адно за адно.

С. вагоны.

2. Моцна злучыць (пальцы, рукі; разм.).

Настылыя пальцы не надта счэпіш.

3. з чаго. Адчапіць, зняць (разм.).

С. вядро з крука.

4. Сшыць, прышыць на скорую руку (разм.).

С. за вечар спадніцу.

|| незак. счэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счапле́нне, -я, н., счэ́пліванне, -я, н. і счэп, -у, м.

|| прым. счэ́пны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)