acne [ˈækni] п. med.

1. вуго́р, прышч

2. вуграва́тасць (захворванне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

і́шыяс, ‑у, м.

Захворванне сядалішчнага нерва.

[Ад грэч. ischias — таз, бядро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гастры́чны, ‑ая, ‑ае.

Страўнікавы. Гастрычнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліяміэлі́т, -у, М -лі́це, м.

Вострае віруснае захворванне, пераважна дзяцей, якое суправаджаецца паражэннем нервовай сістэмы, часта з паралічам.

|| прым. поліяміэлі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заболева́емость ж. захво́рванне, -ння ср. (на што і без дап.);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атэрасклеро́з, ‑у, м.

Захворванне сардэчна-сасудзістай сістэмы.

[Грэч. athera — кашка і sklerosis — зацвярдзенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантагіёзны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заразлівы. Кантагіёзнае захворванне.

[Лац. contagiosus — заразлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтаксікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Выкліканы інтаксікацыяй. Інтаксікацыйнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

востразара́зны, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай заразны. Востразаразнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхапа́тыя, ‑і, ж.

Душэўнае расстройства, псіхічнае захворванне.

[Ад грэч. psychē — душа і pathos — хвароба, пакуты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)