салфе́тка в разн. знач. сурвэ́тка, -кі ж.;

повяза́ть салфе́тку падвяза́ць (завяза́ць) сурвэ́тку;

бума́жная салфе́тка папяро́вая сурвэ́тка;

накры́ть салфе́ткой ту́мбочку засла́ць сурвэ́ткай ту́мбачку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыва́н м Téppich m -(e)s, -e; спарт Mátte f -, -n;

дыва́н ручно́й рабо́ты hándgeknüpfter [hándgewebter] Téppich;

засла́ць дыва́на́мі mit Téppichen áuslegen [belégen];

дыва́н-самалёт der flíegende Téppich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заволо́чь сов.

1. (закрыть — о небе, глазах) безл. завалачы́, мног. пазавалака́ць, пазавала́кваць, зацягну́ць, мног. пазаця́гваць, засла́ць, мног. пазасціла́ць;

2. (затащить) прост. завалачы́, мног. пазавалака́ць, пазавала́кваць, зацягну́ць, мног. пазаця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усла́ть сов.

1. (послав, удалить) пасла́ць; (выслать) вы́слаць, мног. павысыла́ць; (отослать) адасла́ць, мног. паадсыла́ць; (заслать) засла́ць, мног. пазасыла́ць; (сослать) сасла́ць, мног. пассыла́ць;

2. (послать за чем-л.) разг. пасла́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаві́ць, апаўю, апаўеш, апаўе; апаўём, апаўяце; зак., што.

1. Абматаць, абкруціць што‑н. чым‑н. Апавіць галаву стужкай. // Размясціць вакол чаго‑н., абкружыць. Здаецца, недарэчным было да гэтых вочак-васількоў, да льняных кудзеркаў, што вянком апавілі твар яе [Ганнін] белы, браўнінг пры поясе, маленькая карабінка за плячыма, кулямётная стужка цераз плячо... Нікановіч. // Аплесці сабой (аб раслінах).

2. перан. Пакрыць з усіх бакоў, ахугаць; заслаць (дымам, туманам). Лісце алае засыпае роў, Пушчу чорную апавіў туман. Караткевіч. Ціхі ночы спакой усё наўкол апавіў. Гурло. // Ахапіць, абняць (пра пачуцці). Невыразна лёгкі, як дымок, сум апавіў сэрца. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрато́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Пакласці, падзець невядома куды. — У вас, гаспадыні, заўсёды так: як дзе што запраторыце, дык са свечкай не знойдзеш. Сабаленка. // Схаваць, прыбраць куды‑н. так, каб цяжка было знайсці. — Пашанцавала мне тады ў аднаго чалавека выменяць на сала аж чатыры пуды солі. Схаваў я яе, як сцямнела, — два пуды ў дровах, а два пад сена запраторыў. Паслядовіч. // перан. Заслаць, выслаць, пасадзіць куды‑н., адкуль цяжка выбрацца. Абуджаў калісь местачковых абывацеляў саматужны рэдактар Бухберг, але яго запраторылі ў вар’яцкі дом, хоць ён вар’ятам, можа, і не быў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́нуць

1. wérfen* vt;

лёс закі́нуў яго́ далёка das Schícksal hat ihn weit verschlágen;

2. (пакласці не на месца) verlégen vt;

3. (занядбаць) vernáchlässigen vt;

закі́ну вучо́бу das Stúdium vernáchlässigen;

4. (даставіць куды-н) (hín)scháffen vt; éinschleusen vt (заслаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завалачы́ і (радзей) завалакчы́ ‑ку, ‑лачэш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце, ‑лакуць; пр. завалок, ‑лакла, ‑ло; заг. завалачы; каго-што.

1. Разм. Валочучы, цягнучы, даставіць куды‑н. Продка завалаклі ў маёнтак і як мае быць адлупцавалі на стайні. Лупсякоў. Міхал так-сяк завалок ..[сынма] ў хату. Чарнышэвіч.

2. Закрыць, заслаць, зацягнуць (пра хмары, туман і пад.). Цяжкія алавяныя хмары завалаклі далягляд і сеюць-сеюць, як на частае сіта, дробны асенні дождж. Сабаленка. Сіні змрок Гусцеў над рэчкай, бераг завалок. З. Астапенка. / у безас. ужыв., чым. У вачах успыхнулі і патухлі цікаўныя агеньчыкі, іх адразу завалакло туманам. Лупсякоў. Рыжым цагляным пылам завалакло вуліцу. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подёрнуть сов. зацягну́ць, мног. пазаця́гваць; (покрыть) пакры́ць; (застлать) засла́ць, мног. пазасціла́ць; (затуманить) затума́ніць; (окутать) аху́таць;

моро́з уже́ подёрнул ре́ку то́нким льдом маро́з ужо́ зацягну́ў (пакры́ў) раку́ то́нкім лёдам;

дым подёрнул дере́вья дым зацягну́ў (засла́ў, аху́таў) дрэ́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за..., прыстаўка.

I. Утварае дзеясловы са знач.:

1) пачатак дзеяння, напр.: заапладзіраваць, захварэць, закрычаць, заспяваць, забегаць, замахаць;

2) закончанасць, вынік дзеяння або стану, напр.: забяліць, завязаць, запакаваць, засохнуць, зацвярдзець;

3) выхад дзеяння за межы звычайнага або дапушчальнага, напр.: забавіцца, загаварыцца, захваліць;

4) распаўсюджанне дзеяння за якія-н. межы, напр.: заехаць (за дом), зайсці (за сцяну), заслаць (на край свету);

5) адхіленне ўбок ад асноўнага напрамку руху з кароткачасовым спыненнем, напр.: забегчы, заехаць, заглянуць (да знаёмых).

II. Утварае назоўнікі, прыметнікі, прыслоўі са знач.: які знаходзіцца на тым баку чаго-н., ззаду або за межамі чаго-н., напр.: заакіянскі, завуголле, загарадны, задворкі, залетась, заўчора.

III. Утварае якасныя прыметнікі і прыслоўі і абазначае перавышэнне якасці, напр.: завельмі, завузкі, завялікі, замнога, занадта.

IV. Утварае прыслоўі са знач.: у межах таго перыяду, які называецца словам без прыстаўкі; да наступлення новага перыяду, напр.: замалада, засветла, зацемна, зацепла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)