zapotrzebowanie

н.

1. запатрабаванне, заказ; замова; заяўка;

2. запыт; патрэба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэцэ́птар, ‑а, м.

Канцавыя ўтварэнні адчувальных нервовых валокнаў (у арганізмах жывёл і чалавека), якія ўспрымаюць раздражненні з навакольнага і ўнутранага асяроддзя і ператвараюць іх у нервовыя імпульсы.

[Ад лац. recipio — успрымаю.]

рэцэпта́р, ‑а, м.

Работнік аптэкі, які прымае заказ на прыгатаванне лякарства па рэцэпту ўрача; фармацэўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reservation [ˌrezəˈveɪʃn] n.

1. папярэ́дні зака́з; рэзервава́нне;

make a reservation забрані́раваць ме́сца

2. таксама reserve рэзерва́цыя;

Indian reservation індзе́йская рэзерва́цыя

3. агаво́рка;

without reservations без агаво́рак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tailor-made [ˌteɪləˈmeɪd] adj.

1. зро́блены на зака́з

2. (for) прыстасава́ны, прыда́тны;

He se ems tailor-made for the job. Ён, здаецца, здатны для гэтай працы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыва́тны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца асобнай часткай чаго-н., не агульны, не тыповы.

П. вывад.

Заключэнне ад агульнага да прыватнага (наз.). П. факт.

2. Асабісты, не грамадскі, не дзяржаўны.

Прыватная тэлеграма.

Прыватная справа.

3. Які належыць пэўнай асобе, не грамадству, не дзяржаве.

Прыватная ўласнасць.

П. заказ.

4. Які мае адносіны да асабістага, індывідуальнага валодання, дзейнасці, гаспадаркі і адносін, якія адсюль вынікаюць.

Прыватнае жыццё.

○

Прыватная пастанова (спец.) — пастанова, якая выносіцца судом па пытанні, што не падлягае яго кампетэнцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анулява́ць annullíeren vt, für úngültig erklären;

анулява́ць зака́з [замо́ву] éine Bestéllung rǘckgängig máchen [annullíeren vt], éinen Áuftrag zurückziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заказа́ць, зака́зваць (даць заказ) bestéllen vt; in Áuftrag gében*;

заказа́ць тэлефо́нную размо́ву ein Férngespräch ánmelden; гл. замовіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хле́бніца, ‑ы, ж.

1. Дзяжа, у якой рашчыняюць хлеб. Хлебніца была пакрыта надзежнікам.

2. Талерка ці карзінка для хлеба. Афіцыянтка на дзіва хутка прынесла заказ: хлеб, памідоры, салат і графінчык з залацістым напіткам. І нібы між іншым на хлебніцы побач з хлебам ляжаў рахунак. Дамашэвіч. // Невялікая скрынка для захавання хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забарона; заказ (разм.); вета, табу (кніжн.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

зада́так, ‑тку, м.

1. Частка агульнай сумы, якая ўносіцца або бярэцца наперад як гарантыя выканання абавязацельства. Даць задатак. □ Прыносіць бабуля Івану заказ на чаравікі і задатак. Якімовіч. Саўка бярэцца за работу. Не брацца нельга: барыш выпілі, задатак узяў. Колас.

2. толькі мн. (зада́ткі, ‑аў); перан. Зародкі якіх‑н. якасцей, здольнасцей. Задаткі вучонага. Паэтычныя задаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)