unhappy

[ʌnˈhæpi]

adj.

1) засму́чаны, марко́тны, журбо́тны

2) нешчасьлі́вы

3) неадпаве́дны; няўда́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wistful

[ˈwɪstfəl]

adj.

1) мро́йны

2) тужлі́вы

3) журбо́тны, су́мны; марко́тна задуме́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sorrowful [ˈsɒrəʊfəl] adj. lit. су́мны, сму́тны, засму́чаны; тужлі́вы, журбо́тны; жало́бны;

a sorrowful occasion су́мны вы́падак;

a sorrowful widow удава́ў жало́бе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сокрушённый​II

1. прич. засму́чаны, прыве́дзены ў ро́спач; см. сокруши́ть​II;

2. прил. (печальный) засму́чаны, журбо́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dolorous

[ˈdoʊlərəs]

adj.

1) су́мны; жало́бны; журбо́тны, засму́чаны

2) цяжкі́, паку́тлівы (пра боль); балю́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

woeful [ˈwəʊfəl] adj.

1. lit. засму́чаны; гаро́тны; тужлі́вы; журбо́тны;

woeful eyes су́мныя во́чы

2. ве́льмі ке́пскі; (той) які́ засмучае;

a woeful spectacle жахлі́вае відо́вішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

журлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Сумны, журботны. Над манежам вісела вострая цішыня. Крыкні — і ўсё сарвецца. І ў гэтай цішыні пяшчотны, журлівы хлапечы галасок праспяваў пяшчотныя словы. Караткевіч.

2. Які любіць павучаць, дакараць; бурклівы, сварлівы. Мая свякроў журлівая, А да таго і сварлівая. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sorrowful

[ˈsɔrəfəl]

adj.

1) сму́тны, засму́чаны, марко́тны, журбо́тны

to be sorrowful — марко́ціцца

2) пры́кры, паку́тлівы, цяжкі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

міно́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мінору (у 1 знач.). Мінорны акорд. Мінорная гама. □ Наша тройка ціха павяла мінорны напеў папулярнай .. [у вайну] партызанскай песні. Пянкрат. І ў шчодрым музычным россыпу .. [Малышаў] улоўліваў толькі мінорныя адценні. Хадановіч.

2. перан. Разм. Сумны, журботны. Мінорны настрой. Мінорны тон верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элегі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да элегіі (у 1 знач.), з’яўляецца элегіяй. Элегічная паэзія. Элегічная лірыка.

2. Журботны, меланхалічны, летуценны. Цяжка, відаць, больш ярка адлюстраваць элегічныя думы, што навяваюць мілыя сэрцу ўспаміны аб далёкім і жаданым. Майхровіч. // Які выражае смутак, журбу, меланхалічную летуценнасць. Элегічная ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)