шчаціністы прыметнік

  1. Пакрыты густым шчаціннем, густа парослы жорсткімі валасамі.

    • Ш. хіб.
    • Ш. твар.

  2. Жорсткі, які нагадвае шчацінне (пра валасы, поўсць).

    • Шчаціністыя вусы.

|| назоўнік: шчаціністасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акаянны, ‑ая, ‑ае.

1. Пракляты, адхілены царквою, грахаводны, паганы. // Бесчалавечны, жорсткі, ганебны. Акаянная душа. Акаянны чалавек. // Ужываецца як лаянкавае слова. Ірад акаянны.

2. у знач. наз. акаянны, ‑ага, м. Жорсткі, ганебны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ruthless

[ˈru:Өləs]

adj.

бязьлі́тасны; лю́ты, жо́рсткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ferocious [fəˈrəʊʃəs] adj. лю́ты, раз’ю́шаны, раз’я́траны, жо́рсткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hard-core​2 [ˌhɑ:dˈkɔ:] adj. жо́рсткі, цвердало́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heartless [ˈhɑ:tləs] adj. бессардэ́чны, бязду́шны; бязлі́тасны, жо́рсткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

канібал, ‑а, м.

Кніжн.

1. Людаед.

2. перан. Незвычайна жорсткі, люты чалавек.

[Фр. cannibale з ісп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ката. // Жорсткі, зверскі. Катаўская расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыранскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да тырана, уласцівы тырану; жорсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грозны прыметнік

  1. Суровы, жорсткі.

    • Г. начальнік.

  2. Які тоіць у сабе пагрозу, небяспечны.

    • Грознае пісьмо.
    • Грозная зброя.

  3. Велічны і страшны (высокае).

    • Грозная сіла.
    • Г. час.

|| назоўнік: грознасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)