ни́щий

1. сущ. жабра́к, -ка м.; убо́гі, -гага м., ста́рац, -рца м.;

2. прил. (убогий) убо́гі; (бедный) бе́дны; (нищенский) жабра́чы, жабра́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побиру́шка м. и ж., прост. (о мужчине) жабра́к, -ка́ м.; ста́рац, -рца м.; (о женщине) жабра́чка, -кі ж.; старчы́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попроша́йка м. и ж.

1. (нищий) жабра́к, -ка́ м.; (нищенка) жабра́чка, -кі ж.;

2. (надоедающий просьбами) пренебр. папраша́йка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лацаро́ні

(іт. lazzaroni, ад ісп. lázaro = жабрак)

1) удзельнікі паўстання ў Паўн. Італіі супраць іспанскага панавання ў 17 ст.;

2) назва дэкласаваных элементаў у Італіі ў 18—19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ста́рац, ‑рца, м.

1. Тое, што і жабрак. Старац-лірнік на прызбе сядзеў Пад акном мужыка беларуса, Навёў струны і песню запеў Пра мінулыя часы прымусу. Чарот. Старац аднойчы спыніўся пад акном, пачаў спяваць і прасіць міласціну. Кудраўцаў.

2. Стары чалавек. / у паэт. ужыв. Пытае бура старца-дуба: — Чаму цябе я не зламлю? Колас.

3. Манах, духоўны настаўнік веруючых. Аўтарам [тэорыі «Масква — трэці Рым»] .. быў старац пскоўскага Елеазарава манастыра Філафей. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Жвары́га, жворы́га ’надакучлівы чалавек’ (іван., Нар. лекс., 195). Суфікс ‑ыга быццам бы ўказвае на аснову жвар‑, аднак яна выразна не суадносіцца з іншымі словамі. Калі дапускаць суаднясенне з жв‑ у шэрагу слоў, маючых значэнне балбатання, надакучлівай размовы (жвіндзіць, жвянькаць), застаецца няясным ‑n‑ і цвёрдасць ‑в‑. Не выключана іншае тлумачэнне кораня (параўн. жывы, жабрак). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jockey

[ˈdʒɑ:ki]

1.

n., pl. -eys

1) жаке́й -я m.

2) Obsol. бадзя́га, валацу́га -і m. & f., жабра́к -а́ m.

2.

v.

1) е́зьдзіць жаке́ем

2) манэўрава́ць, лявірава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ска́рга, ‑і, ДМ ‑рзе, ж.

1. Выражэнне незадавальнення, нараканне з прычыны якіх‑н. непрыемнасцей, болю і пад. Выслухаў жабрак бацькаву скаргу і параіў, што яму зрабіць, каб прывучыць сыноў да гаспадаркі. Якімовіч. У лірычных вершах паэтэсы [Цёткі], а таксама ў яе пісьмах чуюцца скаргі на цяжкія пакуты, якія ёй прыносіла хвароба. Шкраба.

2. Афіцыйная заява аб незаконным або няправільным дзеянні якой‑н. асобы, установы, арганізацыі. Касацыйная скарга. □ Старая Марцініха пісала скаргу на свайго сына. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

canter

I [ˈkæntər]

1.

v.t., v.i.

е́хаць на кані́, е́хаць лёгкім галёпам або́ трушко́м, тру́хаць

2.

n.

трушо́к -ка́ m., лёгкі галёп

II [ˈkæntər]

n.

жабра́к -а́ m., папраша́йка -і m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

павады́р, ‑а, м.

1. Той, хто водзіць каго‑н. Павадыр мядзведзя. □ Па дарозе ў вёску Ціхі Бор ішоў сляпы жабрак Мітрафан, трымаючыся рукою за плячо свайго хлопца-павадыра. Чарот. Сляпы сляпому не павадыр. Прыказка. // Той, хто паказвае дарогу; праваднік. Павадыр каравана. □ Ісці было нядоўга, але такімі сцежкамі, што без павадыра загубіўся б тут на першай вярсце. Якімовіч.

2. Разм. Важак, кіраўнік якой‑н. групы. Павадыр атрада. □ Толькі адзін павадыр табара аднавокі Ілка сядзіць .. з малымі пры самым агні. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)