Ліха́ч ’д’ябал’ (Зайцава, Лінгв. дасл.), смал. ’нячысцік’. Да лі́ха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Leibháftige

sub m -n нячы́сты [злы] дух, сатана́, д’я́бал

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dónnerwetter

n -, - разм. наганя́й

~! — каб яго́ [яе́, іх] д’я́бал узяў!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Daus

1.

n -es, -e i Däuser

1) карт. туз

2) гульнява́я косць у два ачкі́

2.

m -es, -e чорт, д’я́бал

ei der ~! — ах, д’я́бал!

was der ~! — што за д’я́бал!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

incarnate​1 [ɪnˈkɑ:nət] adj. fml увасо́блены;

He is the devil incarnate. Ён проста д’ябал;

happiness/modesty incarnate увасабле́нне шча́сця/сці́пласці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

угру́зіць, угружу, угрузіш, угрузіць; зак., каго-што.

Разм. Даць глыбока ўвязнуць, засесці ў чым‑н. ліпкім, сыпкім. Вось гэта грэбля — бяда і гора... Пакуль праедзеш яе — духі вытрасеш.., а ў мокрае лета і каня ўгрузіш, і сам, як д’ябал, у гразі выкачаешся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сатана́

(гр. satan, ад ст.-яўр. satan = праціўнік)

злы дух у некаторых рэлігіях, які супрацьстаіць богу; д’ябал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Sátan

m -s, -e сатана́, шата́н, д’я́бал; міф. шайта́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dämon

m -s, -mónen дэ́ман, д’я́бал, злы дух; спаку́снік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ця́млівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Кемлівы, разумны, здагадлівы. Сам д’ябал, каб быў ён адно на свеце, не разабраў бы, што рабілася ў Рыгоравай хаце. Не толькі Сымон Мікуць і Ладымер Стальмаховіч, але і гэтакі цямлівы чалавек, як Радзівон Бабака, пацепаў адно плячыма, мяркуючы пра гэта. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)