немагу́шчы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Слабы, хваравіты. [Стары:] — Немагушчы я, таварыш доктар,.. хачу прасіць у вас, каб, значыцца, на лёгкую работу паставілі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

MD [ˌemˈdi:] n.

1. (скар. ад Doctor of Medicine) до́ктар медыцы́ны

2. BrE (скар. ад managing director) выкана́ўчы дырэ́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reflex [ˈri:fleks] n. рэфле́кс;

have quick reflex мець ху́ткую рэа́кцыю;

The doctor checked my reflexes. Доктар праверыў маю рэакцыю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

знаха́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Займацца знахарствам. — Знахары, калі ўмееш! — згадзіўся Багдан. — Але ж ты ў нас доктар, а не знахар. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэцэ́птавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэцэпта. Доктар дастаў з кішэні халата рэцэптавы блакноцік, напісаў адрас і падаў .. [домработніцы] вырваны лісток. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абе́руч, прысл.

Разм. Абедзвюма рукамі (абхапіць, узяць што‑н.). Павёў доктар пана ў лазню, пасадзіў на палок ды загадаў трымацца аберуч за жэрдку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dr hab.

= doktor habilitowany — доктар навук; д-р.н.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dr h.c.

= doctor honoris causa — ганаровы доктар навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ра́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. каму, з інф. Даваць якую-н. раду (у 1 знач.), раіць.

Я заўсёды раджу падумаць, паглядзець, не спяшацца.

2. каго-што. Прапанаваць каго-, што-н. у якасці каго-, чаго-н.

Доктар р. лекі як сродак ад болю.

3. Раіцца, меркаваць.

Сядзелі мужчыны на лаўцы і ўсё радзілі паміж сабой.

◊

Раду радзіць (разм.) — радзіцца, раіцца.

|| зак. пара́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пахвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пахапаць. Ведаеце, доктар, я летась, якраз у гэты час, пад канец лета, ох пахватаў судакоў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)