падва́л, ‑а, м.

1. Памяшканне пад першым паверхам будынка ніжэй узроўню зямлі, якое прызначаецца для розных гаспадарчых патрэб. Каля бітай дарогі стаіць вялізны пусты дом, даўно закінутая дача з цагляным падвалам. Колас.

2. Ніжняя частка газетнай старонкі, звычайна аддзеленая рыскай, дзе змяшчаецца асобны артыкул, а таксама артыкул, змешчаны на ніжняй частцы газетнай старонкі. Артыкул быў грунтоўны і вялікі — на цэлы падвал. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cabin [ˈkæbɪn] n.

1. каю́та;

book a cabin on a boat заказа́ць каю́ту на караблі́

2. кабі́на;

the pilot’s cabin кабі́на піло́та

3. хаці́на, ха́тка; камо́рка, бу́дка; бара́к;

a summer cabin ле́цішча, да́ча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВАЛЫ́НКА,

рака ў Беларусі, у Гарадоцкім і Віцебскім р-нах Віцебскай вобл., правы прыток Зах. Дзвіны. Даўж. 20 км. Пл. вадазбору 78 км². Пачынаецца ў лясным масіве Астраўская дача, за 6 км на ПнУ ад в. Нізкія Гарадоцкага р-на. Упадае ў Зах. Дзвіну каля в. Пруднікі Віцебскага р-на.

т. 3, с. 488

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Smmerhaus

n -es, -häuser

1) ле́тняя да́ча; дом, які́ не ацяпля́ецца

2) альта́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзяля́нка ж.

1. (земли, леса и т.п.) деля́нка, уча́сток м.;

2. (участок земли под лесом) да́ча;

3. (то, что получено при дележе) часть, до́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gben

sub n -s

1) (па)да́ча

2) карт. зда́ча

ich bin am ~ — мне здава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bestchung

f -, -en по́дкуп, ха́бар

der ~ zgänglich — прада́жны, падку́пны

passve ~ — юрыд. атрыма́нне ха́бару

aktve ~ — да́ча ха́бару

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мы́за1 ’мыса, морда жывёлы (каня, каровы, авечкі)’ (Мал., Дразд., Кліх, Булг.; навагр., Жыв. сл.; Шат., Сл. ПЗБ), ’мордачка малой жывёлы’ (Сцяшк.), ’твар’ (лях., Сл. ПЗБ). Да мыса (гл.).

Мы́за2 ’сядзіба, хутар у Прыбалтыцы’, ’дача’, ’мястэчка’, ’маёнтак, вёска аднаго пана’ (ТСБМ; бых., маг., Яшк.). Яшчэ ст.-рус. мы́за ’сядзіба, хутар’ (XVI ст.). Узыходзіць да эст. mõiz, водск. mõiza ’маёнтак, двор, сядзіба’, ці ліўск. moiz ’тс’ (гл. Фасмер, 3, 23). У бел. мове праз рус. мы́за ’тс’ або лат. muīža — апошняе з ліўск. або эст. моў. Сюды ж мы́знік ’уладальнік, арандатар сядзібы’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАРТАШЭ́ВІЧ Аляксандр Аляксандравіч

(н. 15.2.1937, в. Дзядзічы Вілейскага р-на Мінскай вобл.),

бел. вучоны ў галіне дрэваапрацоўкі. Канд. тэхн. н. (1968). Праф. (1992). Скончыў Бел. тэхнал. ін-т (1964), дзе і працуе, адначасова з 1993 у Бел. акадэміі мастацтваў. Навук. працы па дызайне, тэхналогіі і канструяванні мэблі. Аўтар падручнікаў для ВНУ «Асновы мастацкага канструявання» (1984) і «Тэхналогія вырабаў з драўніны» (1995, разам з В.В.Багамазавым).

Тв.:

Конструирование мебели. Мн., 1988;

Квартира. Коттедж. Дача. Мн., 1995 (разам з У.Дз.Богушам).

т. 2, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

cabin

[ˈkæbɪn]

1.

n.

1) хаці́на f.; ха́тка, бу́дка f.; бара́к -а m.

a summer cabin — ле́тнік -у m., да́ча f

2) кабі́на f. (у самалёце)

3) каю́та f. (на караблі́)

2.

v.i.

жыць у бара́ку, бу́дцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)