інсекве́нтны

(ад ін- + лац. sequens, -ntis = наступны);

і-ая даліна — рачная даліна, напрамак якой амаль не залежыць ад тэктанічнай структуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

абвалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачацца; пр. абвалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; зак.

Ахутацца, накрыцца, зацягнуцца чым‑н. Даліна абвалаклася туманам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dolina

ж. даліна, лог, лагчына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

valley

[ˈvæli]

n., pl. -leys

далі́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áue

f -, -n луг, далі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чэ́рвеньскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чэрвеня. Пясчаная, злёгку ўзгоркаватая даліна ўсцяж заслана зялёным абрусам чэрвеньскага жыта. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

błonie

н. луг, паша; абалонь; прырэчная даліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hóchtal

n -(e)s, -täler высакаго́рная далі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gebírgstal

n -(e)s, -täler го́рная далі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

калдыба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Ісці кульгаючы, кандыбаць. — З параненай нагой да партызанаў у Налібоцкую пушчу калдыбаў [чалавек]. Бажко. Ззаду за Андрэем, калдыбаў уроскідку Юрка Даліна. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)