недаве́рлівасьць f., недаве́р -у m.; падазро́насьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Кама́ндаваць ’аддаваць каманду’, ’быць камандзірам чаго-небудзь’, ’загадваць’ (ТСБМ, Яруш.), камендаваць ’тс’ (Сержп. Прымхі). Аналагічна да папярэдняга, — з рус.командовать ’тс’, якое (у XVIII ст.) з франц.commander ’тс’ < с.-лац.commandare < commendare ’даручаць’, ’давяраць’ (Фасмер, 2, 300; Шанскі, 2 (К), 223). Аднак форма камендаваць з польск.komendować, komendywać < komenda вясельны маршалак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
somehow[ˈsʌmhaʊ]adv. як-не́будзь; не́як;
so mehow or other так ці іна́кш;
Somehow I don’t feel I can trust him. Я неяк адчуваю, што яму нельга давяраць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
крэдытава́ць
(фр. créditer, ад лац. credere = давяраць)
1) даваць каму-н. у доўг, адпускаць што-н. у крэдыт;
2) адпускаць каму-н., крэдыты;
3) запісваць суму на крэдыт рахунка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
dependance, dependence
[dɪˈpendəns]
1) (on) зале́жнасьць f.
2) даве́р -у m.
to put dependence in someone — давяра́ць каму́-н.
3) апо́ра f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ánvertrauen
аддз. i неаддз.
1.
vt (D) давяра́ць (каму-н.)
2.
(sich) даве́рыцца (каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Трэст ‘аб’яднанне некалькіх прадпрыемстваў з цэнтралізаваным кіраваннем’ (ТСБМ). Праз рускую мову (трест) з англ.trust (ст.-англ.trust, trost) ‘давер, вера; крэдыт; апекаванне’, якое са ст.-ісл.traust ‘давер’, параўн. ст.-в.-ням.trōst ‘давер, вернасць’, нова-в.-ням.Trost ‘зацішша’; ‘уцеха’, гоц.trausti ‘пагадненне, саюз’, ст.-англ.threowian ‘давяраць, верыць’, якія ўзыходзяць да і.-е.*dru‑ ‘магутны, моцны’ > ‘моцны, як дрэва’ (Голуб-Ліер, 491; Чарных, 2, 262; ЕСУМ, 5, 631).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
акрэдытава́ць
(фр. accréditer, ад лац. accredere = давяраць)
1) прызначыць каго-н. дыпламатычным прадстаўніком пры ўрадзе іншай дзяржавы або пастаянным прадстаўніком дзяржавы пры міжнароднай арганізацыі;
2) даручыць каму-н. атрымаць грошы або весці гандлёвыя аперацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
credit2[ˈkredɪt]v.
1. крэдытава́ць
2. прыпі́сваць;
credit smb. with a quality/with a feeling прыпі́сваць каму́-н. яку́ю-н.я́касць/яко́е-н. па чуццё
3.infml ве́рыць, давяра́ць
4.AmE прыма́ць залі́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Клёваць1 ’жыць, дыхаць’: «Якей зь яго жыціль, чуць клёвыіць» (Юрч. Фраз. 2, З нар. сл.). Да клёваць2 (гл.). Развіццё значэнняў: ’біцца (пра сэрца)’ > ’дыхаць’. Існуе версія аб балтыйскім паходжанні разглядаемай лексемы. Але словы, якія разглядаюцца як магчымая крыніца для беларускай групы лексікі, далёкія семантычна і фанетычна і марфалагічна неадпаведныя: літ.kliáutis ’давяраць’, kliáuti ’зачапляць’ (параўн. Лаўчутэ, Балтизмы, 67).