генеало́гія, -і, ж.

1. Раздзел гістарычнай навукі, які вывучае паходжанне і сувязі асобных родаў¹ (у 2 знач.).

2. Гісторыя роду¹ (у 2 знач.); радаслоўе.

|| прым. генеалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каните́льный​II неодобр. валакі́тны; мару́дны;

каните́льная исто́рия валакі́тная гісто́рыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Úrgeschichte

f - гісто́рыя першабы́тнага грама́дства, першабы́тная гісто́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

case history [ˌkeɪsˈhɪstəri] n. гісто́рыя хваро́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нашуме́лы, ‑ая, ‑ае.

Які нарабіў многа шуму. Нашумелая гісторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коми́ческий камі́чны;

коми́ческая о́пера камі́чная о́пера;

коми́ческая исто́рия камі́чная гісто́рыя;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гістарычная навука, гл. Гісторыя

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

success story [səkˈsesˌstɔ:ri] n. гісто́рыя чалаве́ка, яко́му пашанцава́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ле́тапіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагадовы запіс гістарычных падзей сучаснікам; кніга з такімі запісамі.

Л.

Аўрамкі.

2. перан. Тое, што і гісторыя (у 4 знач.).

Л.

Вялікай Айчыннай вайны.

|| прым. летапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біягра́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.

1. Апісанне жыцця і дзейнасці каго-н.

Б.

Янкі Купалы.

2. перан. Гісторыя якіх-н. прадметаў, з’яў, падзей.

Кожная з’ява мае сваю біяграфію.

|| прым. біяграфі́чны, -ая, -ае.

Біяграфічныя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)