sonór

a сано́рны; гу́чны; зво́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

klángvoll

a (паўна)гу́чны, зво́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stage whisper [ˌsteɪdʒˈwɪspə] n. тэатра́льны шэпт, гу́чны шэпт са сцэ́ны (каб пачулі гледачы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́ласны, ‑ая, ‑ае.

Гучны, звонкі. Мэра ад голаснага плачу пераходзіць да ціхага ўсхліпвання і туліцца да Крушынскага. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

huczny

huczn|y

шумны; гучны;

~e wesele — шумнае вяселле;

~y śmiech — гучны смех

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

галасны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Звонкі, гучны. Галасныя званы. □ Недзе далёка брэша галасны сабака, і звон брэху доўга гучыць у лесе. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вака́л

(фр. vocal, ад лац. vocalis = гучны)

вакальнае мастацтва, спевы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

uproarious

[ˈʌprɔriəs]

adj.

1) шу́мны, гаманлі́вы, крыклі́вы

an uproarious crowd — шу́мны крыклі́вы нато́ўп

2) го́ласны, гу́чны

uproarious laughter — го́ласны, гу́чны і нястры́мны сьмех

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сакаві́ты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае шмат соку.

Сакавітыя суніцы.

Сакавітая трава.

2. перан. Яркі, свежы, каларытны.

Сакавітыя фарбы.

3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

С. смех.

4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

Сакавітае слова.

Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sonant

[ˈsoʊnənt]

1.

adj.

гу́чны, сано́рны

2.

n.

сано́рны зы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)