гігі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Гучна, перарывіста пасмейвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засаката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; зак.

1. Пачаць сакатаць.

Куры засакаталі.

2. перан. Гучна несупынна пачаць гаварыць.

3. перан. Пра што-н., што раўнамерна стукае, гучыць сокатам (разм.).

Дзесьці недалёка засакатаў кулямёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бабэ́хнуць разм (выстраліць, гучна ўдарыць) kráchen vi; knállen vi, dónnern vi (пра гармату)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баба́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.

Бабахнуў карабін.

Бабахнуў гром.

2. Гучна ўдарыць, стукнуць.

Бабахнулі дзверы.

Недзе бабахнула (безас.).

|| незак. баба́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. баба́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

barrack [ˈbærək] v.

1. BrE гу́чна высме́йваць, асві́стваць

2. (for) AustralE падтры́мліваць сваю́ кама́нду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

squawk​2 [skwɔ:k] v.

1. гагата́ць; клеката́ць; квахта́ць, куда́хтаць

2. infml, joс. гу́чна ска́рдзіцца, пратэстава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перагавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак.

1. з кім. Абмяняцца думкамі, коратка пагаварыць.

П. адзін на адзін.

2. каго (што). Гучна, многа гаворачы, прымусіць замаўчаць іншых (разм.).

Яго не перагаворыш.

|| незак. перагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.

1. Пачаць каціцца.

Мяч пакаціўся па падлозе.

2. На спуску: упасці, круцячыся; наогул упасці рэзка, адразу (разм.).

Чалавек аступіўся і пакаціўся з абрыву.

◊

Пакаціцца са (ад) смеху (разм.) — гучна і нястрымна рассмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

púpen

vi груб. гу́чна выпуска́ць га́зы (кішэ́чніка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)