распе́ць, -пяю́, -пяе́ш, -пяе́; -пяём, пеяце́, -пяю́ць; -пе́й; -пе́ты; зак., што.

1. Развучыць, рэпетуючы (музычны твор для голасу).

Р. дуэт.

2. Прымусіць добра гучаць (пра голас, галасы).

Р. хор перад выступленнем.

|| незак. распява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

peal​2 [pi:l] v.

1. звані́ць

2. грыме́ць, гуча́ць;

A loud clap of thunder pealed overhead. Моцна ўдарыў гром.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

erhállen

vi (s) чу́цца, (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ertönen

vi (s) (за)гуча́ць, чу́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blare​2 [bleə] v.

1. рэ́зка гуча́ць;

blare (out) a war ning папярэ́дзіць аўтамабі́льным сігна́лам

2. мо́цна крыча́ць; раўці́, гарла́ніць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амагра́ма

(гр. homogrammos = з аднолькавымі літарамі)

спалучэнне слоў, якія пішуцца аднолькава, але гучаць па-рознаму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

erklíngen

* vi (s) чу́цца; зазвіне́ць; (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erschállen

* vi (s) (па)чу́цца, (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раздава́ться​III несов. (звучать) гуча́ць, чу́цца;

в ко́мнате раздава́лся че́й-то го́лос у пако́і чу́ўся не́чы го́лас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуча́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле дзеясл. гучаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Пераможнаю радасцю гучаць жалезныя колы вагонаў, і гэта гучанне падхоплівае зарэчны чарот, ператвараючы яго ў цэлую мяцеліцу адрывістага смеху. Колас.

2. перан. Кніжн. Значэнне, характар. Я. Купала і Я. Колас яшчэ больш узмацнілі грамадскае гучанне нашай сатыры, падалі ёй выразную рэвалюцыйную накіраванасць. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)