Ску́піцца ‘сабрацца ў гурт, злучыцца ў кампанію’ (Нік., Оч., 2, Варл.), ску́пытысь ‘тс’ (Клім.), ст.-бел. скупити ‘сабраць, злучыць’ (Ст.-бел. лексікон). Да купа (гл.), параўн. вытворныя ску́пка ‘група, гурт’, скупо́ўвацца ‘збірацца ў купу (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rock​2 [rɒk] n. mus. рок (музычны кірунак);

a rock band рок-гурт;

a rock star ро́к-зо́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Гу́рба ’гурба’ (БРС, Касп., Шат., Сцяшк., Яшкін). Трубачоў (Эт. сл., 7, 179–180) бел. гу́рба ’гурба’ параўноўвае з укр. гурба ’гурт’, рус. гурба ’гурт’, гурьба ’тс’ і мяркуе, што гэта аддзеяслоўнае ўтварэнне (ад дзеяслова *guriti), аднак семантыка гэтага дзеяслова не вельмі ясная. Параўн. тлумачэнне гурьба ў Фасмера, 1, 476–477. Паходжанне слова застаецца няясным. Ст.-бел. гурба ’гурт’, паводле Булыкі (Запазыч., 86), запазычана з польск. hurba, hurma < с.-в.-ням.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tribe

[traɪb]

n.

1) пле́мя n.

2) род -у m.

3) Figur. хе́ўра f., гурт -у m.

the whole tribe of gossips — цэ́лы гурт плеткаро́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Муртаўня́ ’мурашнік’ (Бір. дыс.). Відаць, у выніку кантамінацыі слоў гурт і ⁺мураў‑ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кася́к I, -ка́ м., разг. (расположенный косо предмет) кося́к

кася́к II, -ка́ м. (гурт лошадей, рыб, птиц) кося́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

band​3 [bænd] n.

1. арке́стр; гру́па; гурт;

a brass band духавы́ арке́стр;

a jazz band джаз-арке́стр

2. ба́нда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гурьба́ ж., разг. гурба́, -бы́ ж., гурт, род. гу́рту м., чарада́, -ды́ ж., гурма́, -мы́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кага́л ’шумны натоўп, зборышча’ (ТСБМ; бяроз., Выг.; Др.-Падб., Касп., Нас., Шат., Янк., Яўс.), ’гурт. грамада’ (Бір. Дзярж., Нар. лекс.). Рус. зах.-бран. кагал ’шумны натоўп’. Укр. кагал ’шумнае зборышча’. Утворана ад кагал ’яўрэйскае абшчыннае самакіраванне і сама абшчына’, адкуль значэнні ’гурт’ і ’шумны натоўп’ маглі развівацца незалежна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прагада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Памыліцца ў разліках, меркаваннях; аказацца ў нявыгадным становішчы; пралічыцца. [Мазавецкі:] — Вы, пане Сурвіла, не думайце, што мы прагадаем, калі збяром на гэтую куплю вялікі гурт. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)