ляўка́с, ‑у, м.

Грунт пад афарбоўку або пазалоту на драўляных вырабах.

[Ад грэч. leukos — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акіркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Абкалоць, апрацаваць кіркай. Акіркаваць мёрзлы грунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́ўзневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да апоўзня. Апоўзневыя працэсы. Апоўзневы грунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрапо́рысты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае вялікую, вышэй звычайнай, порыстасць. Макрапорысты грунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгле́ба, ‑ы, ж.

Грунт, які знаходзіцца пад верхнім пластом зямлі, пад глебай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСНО́ВА ЗБУДАВА́ННЯ,

масіў грунту, які праз фундамент успрымае нагрузку ад збудавання. Бывае натуральная (выкарыстоўваецца грунт без змянення прыродных уласцівасцяў) і штучная (грунт замацоўваецца, ушчыльняецца, змяняецца). Аснова збудавання павінна забяспечваць агульную ўстойлівасць да геал. працэсаў і сейсмічных уздзеянняў (адсутнасць апоўзняў, зрушэнняў, выветранасці грунтоў і інш.).

т. 2, с. 39

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

асе́лы, -ая, -ае.

1. Які зляжаўся, асеў, ушчыльніўся.

А. снег.

А. грунт.

2. Які апусціўся, асеў, апаў.

А. пыл.

Аселая муць.

3. Які жыве пастаянна на адным месцы; проціл. вандроўны.

Аселае насельніцтва.

|| наз. асе́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Fréiland

n -(e)s адкры́ты грунт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

soil​1 [sɔɪl] n. гле́ба; зямля́; грунт;

rich soil урадлі́вая гле́ба;

one’s native soil lit. радзі́ма, ро́дны кут

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плыву́чы, -ая, -ае.

1. Які плавае, знаходзіцца, размешчаны на вадзе.

П. мост.

П. маяк.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць.

Плывучыя матэрыялы.

3. Пра грунт: які лёгка размываецца, перамяшчацца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім.

Плывучая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)