Го́рка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Го́рка
Р. Го́ркі
Д. Го́рцы
В. Го́рку
Т. Го́ркай
Го́ркаю
М. Го́рцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хіні́н, -у, м.

Белы, горкі на смак парашок з кары хіннага дрэва, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарчы́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак.

Мець горкі прысмак.

У роце гарчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альпіна́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Участак саду або парку ў выглядзе камяністай горкі, засаджаны расліннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Го́рки Ле́нинские Го́ркі Ле́нінскія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прего́рький разг. ве́льмі го́ркі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Го́рки г. Го́ркі, род. Го́рак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памяра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Вечназялёнае цытрусавае дрэва, а таксама духмяны кіславата-горкі плод яго.

|| прым. памяра́нцавы, -ая, -ае.

Памяранцавыя галінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аго́рклы, -ая, -ае.

1. Які набыў горкі смак.

А. сыр.

А. квас.

2. перан. Пра тое, што надакучыла, абрыдла; невыносны, цяжкі.

Агорклая цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Го́рький г., уст. Го́ркі, -кага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)