драбназём, ‑у, м.

Глеба, якая складаецца з дробных частак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова ўрадлівы. Малаўрадлівая глеба. Малаўрадлівае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салетра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Глеба, насычаная салетрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесструкту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пэўнай структуры. Бесструктурная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буразём, ‑у, м.

Бурая лясная глеба. Буразёмы блізкія да чарназёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырваназём, ‑у, м.

Урадлівая, багатая перагноем жалезістая глеба субтрапічнай зоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Густа прарослы карэннем травяністых раслін; задзірванелы. Дзярністая глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камякава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з камякоў; з камякамі. Камякаватая глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

land​1 [lænd] n.

1. зямля́; су́ша;

by land па су́шы;

on land на су́шы

2. зямля́, гле́ба;

fertile land урадлі́вая зямля́/гле́ба

3. lit. краі́на;

one’s native land радзі́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слабакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўтрымлівае невялікую колькасць кіслаты. Слабакіслая глеба. Слабакіслы торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)