blamíeren

1.

vt га́ньбіць, ганьбава́ць, кампраметава́ць

2.

(sich) абнясла́віцца, знясла́віць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

asperse

[əˈspɜ:rs]

v.t.

1) крапі́ць; пы́рскаць

2) рабі́ць паклёпы на каго́, га́ньбіць, ганьбава́ць, нясла́віць, зьнеслаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

missbílligen

vt

1) не ўхваля́ць, ганьбава́ць

2) адхіля́ць, не прыма́ць, не прызнава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

denounce

[dɪˈnaʊns]

v.t.

1) асуджа́ць, га́ніць, ганьбава́ць, публі́чна крытыкава́ць

2) выдава́ць; дано́сіць; абвінава́чваць

3) дэнансава́ць (умо́ву)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ганьбіць, ганіць, ганьбаваць, няславіць, бясчэсціць, ахайваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

dishonor

[dɪsˈɑ:nər]

1.

n.

зьнява́га f.; га́ньба, нясла́ва f.

2.

v.t.

зьнява́жыць го́нар, нясла́віць, зьнеслаўля́ць, га́ньбіць, ганьбава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чарні́ць, чарню́, чэ́рніш, чэ́рніць; чэ́рнены; незак.

1. што. Рабіць чорным, фарбаваць у чорны колер.

Ч. бровы.

2. перан., каго-што. Няславіць, ганьбаваць каго-, што-н.

Не трэба ч. людзей.

3. што.

Тое, што і вараніць.

|| зак. счарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 1 і 2 знач.), зачарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 1 знач.), начарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 1 знач.) і ачарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 2 знач.).

|| наз. чарне́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

decry

[dɪˈkraɪ]

v., -cried, -crying

1) га́ніць, ганьбава́ць; асуджа́ць

2) прыніжа́ць, пераме́ншваць (значэ́ньне чаго́-н.)

3) выка́звацца су́праць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пекану́ць 1 (пікану́ць, пе́кнуць), ’сунуць чым-небудзь запалёным у каго-небудзь’ (Нас.) ’хутка даткнуцца гарачым жалезам; хутка ўджаліць’ (Шат.), сюды ж ’абдаць цяплом’ (Нас.); ’ударыць, грукнуць, ляснуць, сцёбнуць, агрэць, моцна выцяць бізуном’ (Нас., Растарг., ТС, Ян.; карм., Мат. Гом.). Да пе́каць 1 (гл.).

Пекану́ць 2 ’папракнуць’ (Нас.). Да пе́каць ’папракаць’. Відаць, балтызм. Параўн. літ. peĩkti ’ганьбаваць, знеслаўляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

condemn [kənˈdem] v.

1. асуджа́ць, га́ніць, ганьбава́ць, прызнава́ць дрэ́нным і непрыма́льным

2. law асуджа́ць, засу́джваць, прыгаво́рваць;

condemn to death прыгавары́ць да смяро́тнага пакара́ння

3. : be condemned to inactivity быць асу́джаным на бяздзе́йнасць

4. бракава́ць, прызнава́ць зага́нным/непрыда́тным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)