Verbum

качкано́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Яйцаносная млекакормячая жывёліна, у якой пярэдняя частка галавы выцягнута і заканчваецца шырокай дзюбай, падобнай на качыную (водзіцца ў Аўстраліі і Тасманіі).

а́ўра, -ы, ж. (спец.).

1. Ззянне вакол галавы, цела, якое паказваецца як німб, арэол і ўяўляецца як праява душы, духу.

2. У парапсіхалогіі: тое, што і біяполе.

футбо́л, -а, м.

Спартыўная камандная гульня, у якой кожная з каманд імкнецца ўдарамі ног ці галавы забіць мяч у вароты праціўніка.

|| прым. футбо́льны, -ая, -ае.

Футбольнае поле.

це́мя, це́мя і це́мені, н.

Верхняя частка галавы, а таксама верх чэрапа паміж лобнымі, патылічнымі і скроневымі касцямі.

|| памянш.-ласк. це́мечка, -а, н.

|| прым. цемянны́, -а́я, -о́е.

паты́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Задняя частка чэрапа, галавы.

Ссунуць шапку на патыліцу.

Чухаць патыліцу (таксама перан.: быць заклапочаным чым-н.; разм.).

|| прым. паты́лічны, -ая, -ае.

пы́са, -ы, мн. -ы, пыс, ж.

1. Пярэдняя частка галавы (з губамі і ноздрамі) жывёліны.

2. Тое, што і твар (у 1 знач.; разм., груб.).

Выставіў пысу.

затлумі́цца, -умлю́ся, -у́мішся, -у́міцца; зак. (разм.).

Страціць здольнасць ясна мысліць, разважаць.

Галава затлумілася.

|| незак. затлу́млівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. затлумле́нне, -я, н. і затлу́м, -у, м. З. галавы.

маку́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Вяршыня чаго-н.; верхавіна.

2. Верхняя частка галавы, макаўка.

Шапка сядзела на самай макушцы.

|| прым. маку́шачны, -ая, -ае.

пакая́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўтрымлівае ў сабе пакаянне; вінаваты.

П. выгляд.

Пакаяннае пісьмо.

Напісаць пакаянную (наз.).

◊

Пакаяннай галавы меч не сячэ (прыказка) — таму, хто прызнаў сваю віну, трэба дараваць.

чмуры́ць, чмуру́, чму́рыш, чму́рыць; незак. (разм.).

1. каго-што. Адурманьваць, тлуміць.

Не чмуры мне галавы.

2. каго. Ашукваць, абдурваць, збіваць з толку каго-н.

|| зак. ачмуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны.