Тое, што і вір. І ён паплыў, аддаўшыся на ўладу імклівай плыні і пеністым водаваротам ракі.Лынькоў.Яму зрабілася маркотна, што праляцела так многа год у вечным водавароце спраў.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Калавора́т ’глыбокае месца ў рацэ, вір’ (жытк., Яшк.). Рус.пск.коловорот ’вір’, польск.kołowrót ’тс’, серб.-харв.ко̏ловрат ’тс’. Прасл. злучэнне kolo‑vortь (гл. кола і вярцець). Слаўскі (2, 372) мяркуе, што ў польск. мове значэнне ’вір’ (адзначала ўжо ў Ліндэ) з’яўляецца пераносным, думаецца, што гэта не так і прасл. лексема разам з тэрміналагічнымі значэннямі магла мець паралельную семему ’вір’, незалежную ад тэхнічных: пра гэта гаворыць, у прыватнасці, шырокі спектр значэнняў у слав. мовах разглядаемага слова, якія. натуральна, сведчаць аб полісемантычным яго характары. Параўн. калаўротак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аму́т ’вір’ (Касп.) < рус.омут. Апошняе да мутить.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
whirl1[wɜ:l]n.
1. кручэ́нне, кружэ́нне, вярчэ́нне
2. віхо́р; завіхрэ́нне; вір
3. галавакружэ́нне;
His brain was in a whirl. Ён не мог сабрацца з думкамі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ВІ́ЛІЯ,
возера ў Чачэрскім р-не Гомельскай вобл., у бас.р. Сож, за 6 км на Пн ад г. Чачэрск. Пл. 0,24 км², даўж. 1,8 км, найб.шыр. 200 м. Поймавае. Праз возера цячэ р. Курынка, якая злучае яго з воз.Вір.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пухі́р, ‑а, м.
1. Балючае ўздуцце скуры (ад апёку, трэння, укусу і пад.). На далонях ускочылі і палопаліся вадзяныя пухіры.Грахоўскі.[Мароз:] — Не быў жа я такі, не было ў мяне гэтай мяшчанскай далікатнай скуры, на якой ад дотыку крапівы ўсхопліваюцца пухіры.Лобан.
2. Тое, што і пузыр (у 1 знач.). Пачуць ён хоча голас мужны, Махнуць рукой на цёмны вір, Бо ў ім ты — бурбалка-пухір, Пакуль пануе звон ланцужны.Колас.Хваля.. разбіваецца з шумам, уся ў белых пухірах, якія растаюць у момант, і цяпер там, дзе былі яны, блакітны вір вады.М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ку́мін, ку́міна вада ’вір’ (ТС). Параўн. кума (гл.) і куміна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
backset
[ˈbækset]
n.
1) няўда́ча; затры́мка, замі́нка f.
2) малы́вір, віро́к -ка́m., супраці́ўная плынь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)