каго́р, ‑у, м.

Сорт чырвонага дэсертнага вінаграднага віна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хе́рас, ‑у, м.

Сорт белага моцнага вінаграднага віна.

[Ад геаграфічнай назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саты́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У грэчаскай міфалогіі: ніжэйшае бажаство ў выглядзе істоты з хвастом, рагамі і казлінымі нагамі, распусны спадарожнік бога віна і весялосці Дыяніса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

іскры́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць іскрыстага. Зорная іскрыстасць. Іскрыстасць віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узліва́нне, ‑я, н.

У старажытнасці — прынясенне віна ў ахвяру багам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шампаніза́цыя, ‑і, ж.

Насычэнне віна вуглякіслым газам шляхам паўторнага браджэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пи́ка​II карт., разг. ві́на, -ны ж.; пі́ка, -кі ж.; см. пи́ки.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

лафі́т, ‑у, М ‑фіце, м.

Сорт чырвонага вінаграднай віна. Бутэлька лафіту.

[Фр. lafite — ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мала́га, ‑і, ДМ ‑лазе, ж.

Сорт дэсертнага лікёрнага вінаграднага віна.

[Ісп. málaga ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)